Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Mój Nikifor


nAzGuL22

Rekomendowane odpowiedzi

Mój Nikifor


Kornelii Ch.

To jak być kochankiem sztalug.
Nagość odwraca znaczenie gry wstępnej.
Przestrzeń między łopatkami wypełniasz
imitacją ust, grając
barwy zapomniałaś,
że nie ma purpurowych drzew.

Wiesz,
do roli nie potrzebujesz wady wymowy
ani zadeklarowanego analfabetyzmu.
Tym razem wystarcza wyjście poza ramy własnego ciała
i sprawdzenie miękkości pejzażu.
Połącz to wszystko z niedojrzałym pergaminem
który opadając wyjątkowo nie krzyczał ideami.

Zawsze byłaś drugoplanowa.
Spod pędzla nie wyrosło
anatomiczne dzieło - szczegółowo opisana twarz
z naciskiem na piętno.
Stwierdziłaś tylko, że moje łózko
nie zasługuje na miano wystawy.

Nie.
Nie przyodziewaj słów w temperę. Niech płótno będzie
szorstkie, podłożone kłótnią.
Paczka papierosów powinna wystarczyć
na kilka pociągnięć i
nie proś o więcej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Również zwróciłam uwagę na zadeklarowany analfabetyzm, ale pasuje do tytułu. I nie tylko - określa stopień zaawansowania w tym wszystkim, co dzieje się w wierszu - a to przecież także erotyk.
Zwróciłam również uwagę na papierosy. Gryzą w tym wierszu jak dym, ale widzę, że są potrzebne, chociażby ze względu na "pociągnięcia".
W każdej zwrotce jest coś ciekawego.
Widać pracę nad formą.
Plus.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nikofor przywodzi na myśl szamotanie się z formą w efekcie prymitywną, nieudolną, nieporadną...paradoksalnie forma wiersza jest perfekcyjnie dopracowana, natomiast "pejzaż" psychiczny, sytuacyjny peela dobrze wpisuje się w termin "Nikifor" - jako coś "niedojrzałego", "niedopracowanego", "zamarkowanego";
pomysł aby Nikifora podłożyć pod erotyk zasługuje na szacunek - odważny i udany pomysł!
gratuluję!
:))J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wziąłeś pod pióro trudny temat . wybitne osobowości , w dodatku tak proste . to skomplikowane zadanie napisać o tym wiersz. mam wrażenie ,że poradziłes sobie nieźle. troszke tylko czepię sie zapisu , bo w dwu, trzech miejscach raczej przerzuciłbym inaczej, ale to nie jest aż tak negatywne , bym zawahał sie przed dodaniem Ci plusa.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
    • W noc samotną cisza milknie i zostawia czas na gniew. Nagle tracisz w sobie siłę, gdy jest jasno, wchodzisz w cień. Szukasz drogi lecz mgła gęsta wściekle Ci odbiera wzrok I im bardziej pragniesz przestać, tym Cię głębiej wciąga mrok.   Gdy na oślep rzucasz słowa  aby ktoś im nadał sens, Wciąż zagłusza je od nowa stukający w szyby deszcz. Może niebo także płacze? Może ma wszystkiego dość? Patrz, pojawia się tam tęcza, jak łączący przestrzeń most   Czym naprawdę jest odwaga? Czy nie siłą, aby wstać? Tak nieustraszenie walczyć,  gdy się wokół sypie świat. Aby nie przestawać tańczyć, kiedy z oczu płyną łzy. Przecież płakać możesz wiecznie, a raz tylko możesz żyć...    
    • Znów nie wiem co robić i gubię się w drodze, Bo przecież tak wiele mam do stracenia. I nie wiem, czego naprawdę się boję, Gdy samotność jest gorsza od odrzucenia.   Więc kocham ideał, ale tylko w głowie, Bo serce bolałoby bardziej niż dusza. I tracę miesiące, bojąc się przekonać, Że świat nie pasuje mi do scenariusza.   Nie umiem pokochać nikogo; Miłość jest trudniejsza niż wyobrażenia. I czuję się tak niekochana, Gdy brak ideału jest jak brak istnienia.   Więc kocham to, czego mieć nie mogę. Na filarach wiary oparte jest życie, I piękne jest to, co jest niewiadome. Nikt nie ceni prawdy ponad tajemnicę.  
    • meandrami myśli dopłynąłem do ciebie od zawietrznej choć znosiło   już czekałaś na pokładzie jak syrena   nie rzuciłem cumy więc cisza w eterze   może kiedyś mi się przyśnisz jak pożerasz moje myśli i serce  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...