Popękane

[Katarzyna Leoniewska]

moje czwartki są jak witraże
próbuję uciec od przezroczystości

a przecież to ty
rozbiłaś wszystkie lustra
kalecząc się o kolejne
odbicia

moje piątki to wysokie wieże
w których tańczy coś więcej
niż sama śmierć

poniedziałki
gładkie ze zmęczenia
sklejam obce dłonie zamiast
doklejać lustrom
ramy

[Judyt]

z nutką nostalgii,
ciekawie o dniach tygodnia i nie tylko:)
ciepłoniaście

[Franka Zet]

Bardzo prześliczne
[quote]a przecież to ty
rozbiłaś wszystkie lustra
kalecząc się o kolejne
odbicia

a właściwie powinnam zacytować wszystko. Przychodziłam tu kilka razy i jeszcze zawitam. Pozdrowienia ;)

[gracjana]

zmusza do zastanowienia, oryginalne porownania.
pozdr. G

[Maciej_Satkiewicz]

Wiersz brzmi zbyt dobrze, by po pobieżnym przeczytaniu móc się do czegoś przyczepić, a jednocześnie jest zbyt trudny (albo raczej zbyt niecodzienny), by potrafić coś o nim napisać

- to najczęstsza przyczyna małej ilości komentarzy pod wierszem;)

Podpisuję się pod tymi dwoma, niestety nie znalazłem żadnego więcej..

Hm, czy błękit, mosty, niezdecydowanie gołębi i podmuch wiatru mogą być lustrami i czy wolno je rozbijać? Czy w ogóle wolno rozbijać lustra?

[Fagot]

Jedna wielka, dobrze podana emocja
Pozdrawiam

[Bernadetta1]

bardzo dojrzały i przemyślany pod każdym względem...pozdrawiam:)