eteryczny skansen Steinera
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Strażnik latarni na wybrzeżu skalistym
nocami krył się za głazem — przy brzegu falistym.
One zaś, znudzone głębinami toni,
bawiły się w na powierzchni wśród skrzeków kakafonii.
Czasem błysnął tylko ich kieł lub oko,
budząc dreszcz, co biegł wysoko.
Czasem widać je było wyraźnie, w całości.
Zamarzał wtedy i czas, i zamarzały kości!…
A pewnej nocy, gdy atrament rozlał się na krańcu kraju,
latarnik bił się z myślami wszelkiego rodzaju.
Syreny — jakby ku pomocy —
odsłaniały, co tylko w ich mocy.
On jednak wpatrywał się w odległe morze.
Jak to: nie czekał na nie? Czekał na zorzę?
W westchnieniu z Ziemią i Niebem się pokłócił,
a nazajutrz za głaz — już nie wrócił.
Strażnik latarni na wybrzeżu skalistym
nocami krył się za głazem — przy brzegu falistym.
One zaś, znudzone głębinami toni,
bawiły się na powierzchni wśród skrzeków kakafonii.
A pewnej nocy, gdy statek rozbił się o skałę,
popłynęły dalej — zgubie niosąc chwałę.
Edytowane przez Lenore Grey poems (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 59 odpowiedzi
- 923 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 675 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 590 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 561 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 547 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Leszczym · Opublikowano
@viola arvensis Ale właśnie. Może trzeba byłoby zanegować? To absolutnie nie są oczywiste sprawy. @viola arvensis Napiszę o tym wiersz, czym zapewne podpadnę religijnym. O to akurat jestem mega spokojny. -
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Leszczym ciekawe, ciekawe... Wiem i rozumiem, że jesteś agnostykiem i czuję też, że mocno poszukującym i inteligentnym czlowiekiem, tym bardziej doceniam, że pojawiasz się pod tego typu tekstami, próbujesz zrozumieć i nie negujesz. To ważne, to już dużo. -
Przez Leszczym · Opublikowano
@viola arvensis Widzisz Wiola, Koleżanka Poetka Aniat mi właśnie uświadomiła, że ja mam coś takiego jak rozdźwięk karmy. To jest coś takiego, że masz już na karku bagaż 46 lat doświadczeń. Prawdziwa karma, o ile jest, może to świetnie opisywać. Ale jest też coś takiego, może być, jak karma wyobrażona przez samego siebie. I te dwie postacie karmy są, a w każdym razie z łatwością mogą być, nietożsame. Będąc takimi namawiają mnie do wspierania Twojej poezji. Co nie wiadomo, czy dobrze, czy źle wychodzi. I czy w ogóle dobrze, że ma miejsce, czy wręcz na odwrót. Twoje wiersze wychodzą nieco naprzeciw temu mojemu, prywatnemu rozdźwiękowi karmy właśnie. O ile oczywiście jest coś takiego. -
Przez Somalija · Opublikowano
@violetta Tak, słodziak,Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
dziś za ciemno i zimno na zdjęcia... -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@KOBIETA To wiersz ciepły, zarazem intymny. Jest zapisem pragnienia i ulgi, że ktoś jest obok. Czuję w nim miękkość nocy i to charakterystyczne zawieszenie między jawą a snem, kiedy bliskość drugiej osoby staje się najbezpieczniejszym miejscem na świecie. Wszystko to przemawia odpowiednio zarysowanym klimatem - przez zamknięte powieki, niepokój, który się koi w dotyku…
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się