Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ło ;) ciekawy tekst - coś dzisiaj same ciekawe czytam: froma zgrabn ..blelbllele - przecież to oczywiste ;p Co do tekstu budujesz ciekawy obraz, który wcześniej wyróżniasz tytułem, pozornie nudnnym, mdłym, lae w kontkeście poezji, wiersza dizwnei itnrygującym; tak jak byś na kartę papeiru przelał informację z gazety mieląc z tym co każdy czuje czytahąc o owym nieszcześciu przyzdabiając opisami: bardzo fajne, ale i mocne w wydźwięku i słowie:
podoba się

pzodr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



masz rację, gdyby to była relacja z Koziczyna, to pewnie byłbym bliższy poezji niż kiedykolwiek.

p.s. jeśli boisz się brać odpowiedzialności za słowa, to po co w ogóle piszesz? ja nie będę Cię na stos rzucał

masz coś do Koziczyna? tam jest OSP
żartuję a odpowiedzialności, cóż, może to nie zabrzmi dosłownie do Ciebie
ale do współczesnych, jak leci,

kto tu pisze poezję?
kto tu opisuje relacje?
kto mami się poetą?

wydaje mi się, że większość to tak zwani
buntownicy, którzy akurat trafili
na org czy inne forum

co do mojego pisania - nie opisuję relacji, staram się wpleść zawsze nutę bajdy i dowcipu
może tego bardziej naturalnego a nie chemicznego - miejskiego, opisałem już kilkasetek
miejscowości, ale nigdy nie zdecydowałem się na relacjonowanie czegoś prawdziwego

dziennikarstwo , Spiro - wydaje mi się czymś w Twoim przypadku
co do mojego - to się czepiasz, a może kpisz, kto wie
pisanie a mądrzenie się to też różnica
ejć, kończę, zyczę udanych lotów poetyckich
mniej ogórków dziennikarskich
MN
Opublikowano

po pierwsze messa, ja też odpowiedziałem w formie żartu, nie kpiny. różnica subtelna, więc mogłeś mnie źle zrozumieć.

po drugie, odniosłem się do pisania komentarzy, nie wierszy. napisałeś o paleniu, a ja, że za nieprzychylny komentarz nikogo na stos nie będę skazywał.

utknąłeś w innym świecie, mnie bliskie jest co innego. opisywanie relacji, a nawet konkretnych zdarzeń nie dyskwalifikuje poezji. przykre jest tylko to, że jesteś tak zamknięty w swoim świecie, że nie dostrzegasz innych możliwości. ja na takie samoograniczenie nie chcę sobie pozwalać. ty wplatasz elementy bajdy, ja też staram się wpleść jakąś dodatkową myśl. można jej nie widzieć i wtedy zarzuć mi nieudolność przekazu, ale przestań grać rolę wszechwiedzącego sędziego.

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1Bardzo dziękuję!  Czarnobyl to rzeczywiście mocny punkt odniesienia dla tego rodzaju obrazów. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie!  @huzarc Dziękuję za ten piękny, głęboki komentarz. To "ciche requiem" – tak, właśnie to. @Annna2 Dziękuję za ten piękny komentarz i za przywołanie słów księdza Twardowskiego. Twoje słowa o tym, że "ich nie ma na cmentarzu, są w Niebie" to właśnie ta nadzieja, która pozwala pisać o nieobecności bez rozpaczy. Serdecznie pozdrawiam.
    • @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...