Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzieciństwo

Zapychane papką usta
Zapychana papką głowa
Zachwycona Nieświadomość

==========================

Młodość

Radosne odkrywanie
Mini-tajemnicy
Mini-spódniczek

===============================

Miłość

Nieosobliwa samo-istność
Ambiwalentnie przepoczwarzona
W osobliwą dwu-istność

===============================

Zazdrość

Natrętne myśli
Ukrzyżowane na zgliszczach
Wypalonego snu

===============================

Rozstanie

Milczący telefon
Milczący ekran
Milczący poranny rytuał

==============================

Starość

W przydeptanych kapciach
Szukam na ekranach
Podeptanych marzeń

=============================

Śmierć

Wypróżniona do śmietnika Czasu
Szaro-bura mazisto-kleistość
Z kolorowego wiaderka

=============================

R.I.P.

Popatrz synku
Jaki zaniedbany grób
... zapalimy mu świeczkę

==============================

Opublikowano

to jest bardzo młodzieńczy wiersz

niezły pomysł na kompozycję; nie znam sie na haiku, ale to chyba jednak nie są haiku...

treść, niestety, bardzo słaba, szablonowa, pompatyczna

tytuł ostatniej całostki - R. I. P. - należy zmienić, bez dwóch zdań

Opublikowano

Radosne odkrywanie
Mini-tajemnicy
Mini-spódniczek

:) to fajne

jeszcze ostatnia jest w miare ciekawa, reszta - raczej gdybanie - widać że autor "jeszcze mało o życiu wie" :)
generalnie duży plus za próbe przedstawienia problemu w jakiś mniej oklepany sposób, ale jednak wszystko co napisano to oczywista oczywistość

Opublikowano

Moi drodzy - dziękuję za wszystkie uwagi - a zwłaszcza za sugestie typu - "młodzieńczy wiersz":))) - i przepraszam za niedociągnięcia warsztatowe - ale pisałem to w nocy pomiędzy 2.30 a 4.00 rano - czekając na kwalifikacje GP Australii :)

Wiem, że nie jest to haiku-classic, ale takie takze popełniałem - zapraszam do czytania.

L.L.

  • 10 miesięcy temu...
Opublikowano

Mnie najbardziej przekonała RIP. W kontekście poprzednich przeżyć i całej historii życia pokazuje smutny koniec- zapomnienie.

Brdzo podobają mi się także dwie pierwsze.

Dobry zestaw bym powiedział :).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Koncert skrzypcowy Roberta Schumanna w tle słychać. Odkryty Josepha Joachima, w D' Aranyi przechowywany, światu nieznany Sonata niewprawną ręką dziewczyny grana, temu chłopcu co walczył w Gallipoli i nad Sommą. Jakby przewidziała spalenie Reichstagu, Realpolitik w iście heglowskim stylu wcześniejszy też. Wielki Rzym, La belle époque, gdzie jest? Ikar co wyżej i wyżej ku Słońcu spadł, za dużo chciał. Coś tu jest, ta muzyka nigdy niczyja, nuci ją wiatr Znów umawia się na moście, z nim z lat młodości. Twarz jaśnieje w blasku świec, świat znów tak gra.   Ktoś do drzwi zapuka, zawoła. Jestem, patrz- to ja! *Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze zaskoczonych". Zmiotą berlińską filharmonię, londyńską Queen's Hall, będą istnień pożogą. Muzyka Schumanna na łatwopalnym rękopisie zapisana przetrwała. W kamieniach i murach się schowała. Lew z Pireusu ją słyszy, ona wciąż trwa.                     - cdn-                                       
    • @Łukasz Wiesław Jasiński Panie Jasiński, dziękuję. Nie jestem aniołem i mam pazurki.
    • @Migrena To jeden z tych wierszy, po których trzeba na chwilę zamilknąć. Nie dlatego, że on onieśmiela patosem — ale dlatego, że dotyka czegoś bardzo kruchego i bolesnego w człowieku. W tej apokalipsie nie ma fanfar, nie ma dźwięku trąb anielskich. Jest tylko cisza, ta sama, od której wszystko się zaczęło. Cisza Boga, cisza człowieka, cisza po ostatnim słowie, które nigdy nie padło.
    • @Migrena  świetny wiersz. Tak jakby dwie części, ale to pozór, bo mają ścisłe powiązania. Pierwsza część nawiązuje do Ewangelii Jana  "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata". To na Ostatniej Wieczerzy.  U Ciebie antonim słów  Boga, bardzo gorzkich i uprawnionych. Świat obecny ten nowoczesny postawiony  do góry nogami. Ciekawe czy Bóg nad tym ubolewa- pewnie tak.  Ludzie ludzi zabijają( wojny) dla ego?  I druga część- biblijny koniec świata- ten z Apokalipsy Jana mówi, że coś będzie. Twój wiersz mówi, że nic. Ciekawa jestem co powiedziałby Bóg, na to co ludzie wyczyniają. Może zostanie pustka po nim- wielu neguje Jego obecność. A Bóg zamknie dłonie jak dziecko, które nie chce już patrzeć na swój rysunek.
    • Aniołowie są wśród nas...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...