Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Znakiem zodiaku pieczętowane
Istnienie twoje
Nić przędzona przez ciebie
W jedną stronę tkana
Zasuplona kilkakroć po drodze
Meta blisko
Parka z osnową żywotną
Zamyślona od zawsze
Nie pomoże
Zefir zadmie w róg wiatru
W tan chmury pogoni
Nić słaba pryśnie
Obudzona prządka przędzę łapie
Wiąże początek z końcem
Gubi to co między nimi
Zastyga czas

Opublikowano

Witam Marek! zagadkowy wiersz !?
"Znakiem zodiaku pieczętowane
Istnienie twoje "- czyzby przesądzone?
"Nić przędzona przez ciebie
W jedną stronę tkana " - wyglada na wyrzut,ze tylko w jedna strone..
"Obudzona prządka przędzę łapie
Wiąże początek z końcem
Gubi to co między nimi "- czyzby za pozno sie obudzila?
no i brakuje mi tu drugiego tkacza przeciez w tytule sa "dwa istnienia" - a podwojna nic zawsze silniejsza...
juz pozno moze zbyt zmeczona by calosc ogarnac wiec dobranoc i do jutra.
M+A

Opublikowano

Pani Mario!
Dziękuję za komentarz. Zastanawia się Pani nad drugą osobą. Parka jest, jak wiadomo, odpowiednikiem greckiej Mojry. Można utożsamić je z przędzeniem ludzkiego losu - także przeznaczeniem. Człowiek (istnienie), "krucha nić życia", "przeznaczenie". Te pojęcia cały czas krążą wokół każdego z nas - nie ma ich gdy "zastygnie czas". Dotyczy to również Pani, mnie i Wszystkich. To jest Życie, które czasami zbyt szybko zaczyna uciekać. Zegarmistrz Światła wprawił w szybszy ruch biegnący czas.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

Opublikowano

Witam Panie Marku,

zawsze zazdrościłem ludziom, którzy potrafią obcować z antycznymi bogami. Z takiej perspektywy wszystko układa się inaczej - możemy coś o tym rzec (my dwaj tu emeryci....
Pieknie Pan złapał czasu płynięcie - i to:
"Wiąże początek z końcem
Gubi to co między nimi
Zastyga czas"

Życzę wielu tak pięknych wierszy.
Pzdr. bezet

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przyjdzie taki dzień      dlaczego śmierć żywych boli zostają wspomnienia  fotografie, pamiątki niedokończone rozmowy i w smutku pogrążone krzyże i nagrobki   przeminą tygodnie i lata a w sercu zawsze jak wczoraj bolesna pamięć kołata    a oni przecież już tam kroczą lepszymi drogami   z prochu powstali na nowo
    • Jesteś ziemią pod mym krokiem, co zna tych stóp codzienny ślad, gdy życie płynie swoim torem, ty stoisz cicho — wiele lat. Jesteś blaskiem w mym uśmiechu, i ciepłem, co otula skroń, gdy szukam drogi w złym pośpiechu, wciąż jesteś tu — wystarczy dłoń. A kiedy cisza się zatrzyma, i czas w pół zdania zerwie nić, będziesz — po prostu, drogi ojcze we mnie, jak echo — dalej żyć.  
    • @tie-breakPoproszę o serduszko :-) Lubie je :-)  Powiem Ci szczerze, że nie znam się na kadrowaniu i nie zauważam niczego złego w Twoim zdjęciu. Dla mnie jest w porządku. Słoneczne, ciepłe, błyszczące. Podoba mi się. 
    • @Adler A jednak z prochu coś się rodzi, choć dłonie drżą, choć serce pęka — bo nawet w nicość, gdy się schodzi, wciąż tli się iskra — myśl, udręka.
    • Nie wiem czy to była Państwa intencja, ale interesuje mnie tutaj ukazanie Jezusa i na ogół Boga, przez to Religii. Zdaje się jakby ten Bóg był tylko ciężarem przymuszających ludzi do życia "na kolanach".

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Człowiek cierpi w ten sposób pod masą nieistniejącego boga który oskarża go o zło i sądzi za czyny których nie popełnił, manipuluje nim, każe siebie szukać a się nie ujawnia.     Ale na końcu życia Bóg go zostawia. Odrzuca truchło i patrzy się na niego z wyższością.   Taka jest moja interpretacja.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...