Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Raz powiedział Pan do Jana
Pokaż swoje mi organa
Jan się strwożył, lecz pokazał
Tak jak Pan mu to nakazał

Tym pokazem Pana zmącił
Gdy ten łezkę z oka strącił
To powiedział: – Plan jest taki
W nocy pójdziesz gdzie wiatraki
Tam Cię będzie czekać dama
Ty ją weźmiesz tak na chama

Zanim jednak się wybierzesz
To za Zorro się przebierzesz
I pamiętaj, ty mój Janie
Nic nie mówić przy tej damie

Jak już wszystko ustalili
Prędko pomysł w czyn wdrożyli
Gdy Pan Jana ekspediował
Widać było, że żałował
Ale potem już pogodny
Zasiadł w fotel swój wygodny

Tu spytacie, co jest z Panem,
Że się tak wysłużył Janem
Choć hrabianka całkiem młoda
I niebrzydka jej uroda

Ja Wam powiem, bo u Pana
Już nietęgie są organa
Plan wymyślił i to, jaki,

Tak zastąpi mnie w tym taki
Co wieś cała go wytyka
Że z pannami tylko bryka

On hrabinę to zabawi
Imię moje w świecie wsławi
W towarzystwo pójdzie fama
Jakie hrabia ma organa
I jak ich używać umie
Znowu będę w kobiet tłumie

I tak myśląc o fortelu
Zasnął szybko w swym fotelu
Hałas przerwał snu marzenia
To hrabina pełna wrzenia

Widzę hrabia obiecanki
Puszcza jak mydlane bańki
Cóż wymyślisz teraz kłamstwo
Wiedz, że to jest zwykłe chamstwo

Obiecałeś być mi Zorrem
Chyba rano, bo wieczorem
Ciebie przy mnie tam nie było
Chociaż godzin mi przybyło

Boisz chodzić wieczorami?
Może kładziesz się z kurami?
Alboś może już za stary?
Nie znalazłeś dosyć pary?

Okazałeś się potworem
Jutro żegnam się z tym dworem

Wykrzyczała, zaszlochała
Do komnaty się udała
Hrabia pobiegł gdzie wiatraki
Już przeglądnął wszystkie krzaki

Ach ten łajdak, ach fujara
Czeka jego straszna kara
Zamiast wsławiać moje imię
Gdzieś w ciemnościach sobie ginie

No, gdzie jesteś, podły Janie
Tutaj, tutaj, jaśnie Panie
Nie widziałem Cię, mój Boże!
Po co łazisz w tym kolorze

Strój to jest jaśnie Hrabiego
Co mnie ubrał dzisiaj w niego
Hrabia przerwał: - Wiem, tumanie
jakie dałem ci ubranie

Bardzoś dzisiaj mnie zasmucił
Czemuś misję swą porzucił?
Chcesz uniknąć gniewu mego
No to prędko mów, dlaczego?!

Zapomniałem spytać Pana
Jak się bierze tak na chama?

Opublikowano

a mi się też coś nasunęło:


Tu Pan na to
- Ooo, ladaco!
- Jak na chama?
- Kto? Ty nie wiesz?
Wszak o Tobie mówią przecież,
żeś od przodu i od tyłu
pozaliczał bez pochyłu
niewiast cały powiat prawie.
Ja ci baty dzisiaj sprawię,
za czekanie w leśnej głuszy.
Nie chce ci się tyłka ruszyć?
No, a może ci hrabina
jest zużyta, lub niemiła?
Bierz mi zaraz się za pracę,
bierz, jak mówię, i jak płacę.
Będziesz grzecznie się poruszał,
stał na rzęsach, lub na uszach,
bylem nie usłyszał potem,
żem jest eunuch lub impotent.

Jan się skurczył strachem zdjęty,
znał hrabiny rozmiar piękny,
bo nim hrabia misję zlecił,
już miał Panią, już ją pieścił
wbrew swej woli, przymuszony
przez hrabinę do tej roli.

Wielka była żona hrabii,
uśmiech zacny, tułów żabi,
cudne bazyliszka oczy
ciągle widział, nie mógł skończyć
z koszmarami, więc poprosił:

- Jaśnie Panie, faraonie,
miej litości nad gamoniem,
mnie od roku nic nie stoi,
już nie umie, już nie broi.

Sytuacja się zmieniła,
w Pana nagle moc wstąpiła,
żądza krótka, lecz przemożna,
zerżnął Jana – wszak jest wiosna.


uśmiechnięty pozdrawiam :))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Skoro wiosna, to dopiero powinno się zaczynać na całego :)

Na to wpada cud niewiasta
(ot, wpadają takie nieraz)
i pomiędzy brzytwą chlasta
Co to jest? No co, cholera?!

- tu spojrzała na zegarek,
wykrzyknęła: Rety, pociąg!
Muszę lecieć chłopcy, ale
w mieście kupię wam korkociąg.


No i zapomniała.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No i stało się, niestety.
Zemsta! Zemsta cud kobiety!
Bez ogonka Ja[color=FF0000]s[/color]nie Hrabia,
czary - mary, biała magia.

Jan szczęśliwy, bo ma w sobie
korzeń dumy, jak hrabiowie.
Że na zawsze? I cóż z tego?
bez pożytku miał drugiego,

więc od wtedy, aż do teraz,
wciąż raduje się, cholera,
czując wielkie podniecenie,
kiedy pragnie - na życzenie.

Finał niechaj morał zwieńczy,
jeśli masz się z żoną męczyć,
no, nie z swoją, z hrabi przecie,
możesz korzeń mieć w... no wiecie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jan? To chłopie iście głupie!
Po co ufał cud (i co z tego?) kobiecie?
- umarł, bo miał wszystko w dupie
znaczy się... nie wszystko (wiecie).

(Długo nad nim głową kiwał
stary lekarz, kawał chwata:
Wystarczyła lewatywa,
a ten... nie srał przez dwa lata!
)

Hrabia? Żyje. Chadza odtąd
w czarnych strojach i woalce.
Czasem gra coś na pianinie,
szepczą wtedy: ćwiczy palce...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak więc koniec dość szczęśliwy,
(dla hrabiego, ma się wiedzieć)
Jan nie żyje, hrabia ćwiczy,
a hrabina? seks uprawia,
znaczy - w biedzie.

Czasem hrabii rany liże,
by ukoić żal po stracie,
lub na grobie Jana w kirze
prosi łaski, rozgrzeszenia,
czasem płacze

za minionym dobrobytem,
za swawolą i rozpustą,
jak amulet nosi brzytew,
choć świadectwo to minione
i przeżyte.

O powyższym opowiedział
imć Urbaniak, Mariusz zwany,
co zapomniał, to nam schlebia,
bośmy koniec z Kaloszami
dorabiali.

;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Znowu: Koniec. Nie ma końca!
I w przenośni i de facto:
to nie wierszyk o zaskrońcach,
nie odrośnie nic tu łatwo -
umarł aktor.

Głucho wszędzie, ciemno wszędzie,
gdzie by nie iść - Jan zajęczy.
Więc się w końcu hrabia pyta:
czemuś się dwa lata męczył

zamiast iść z tym do lekarza?
Ja, jak widzisz - i bez tego
żyję chwacko, z czym ty zmarłeś.

A Jan : eeeee.... (i tego śmiego)

w mgłę się stroi, to ukręca
ciało z podeszczowych baniek,
głos użycza od bydlęcia:
beeee.... kochałeeeem cięęę mój panieeeee...

Gdybym
(tłumacz) był kobietą,
byłabym twych dziatek matką.
Lecz nie jestem, więc nosiłem
w swoich trzewiach twoje cacko.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




:)
Oj, dorabiasz, niczym krupier,
zgoła inne zakończenie.
[color=4B0082]- umarł, bo miał wszystko w dupie
znaczy się... nie wszystko (wiecie).[/color]


Chcesz powiedzieć, żeś dysputę
z umarlakiem przeprowadził?
Nie, nie wierzę w trupioludzkie
konwenanse i sylabizm.

Wymyśliłem puentę dobrą,
więc się tu nie przekomarzaj,
tylko zakończ, daję słowo,
żeś jest nad bajarze bajarz.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niech się stanie, oto Koniec -
ciało Jana robak toczy:
trzustkę, nerki (a psik!), skronie,
mózg (na zdrowie!), język, oczy.

Wtem (dziękuję :-)) się natyka
na tak zwane ciało obce
i tak Jana wspomni w myślach:
nie zaraził się... gronkowcem.


W tych niezwykle pięknych okolicznościach przyrody podziemnej, chciałbym podziękować Autorowi tego wątku i Tobie za to, że i dla mnie został po Janie taaaaki kawał dobrego humoru :))))

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję przede wszystkim Mariuszowi (autorowi) za inspirację do pysznej zabawy
i Tobie - o! Boski Kaloszu! (sic!).
Pozdrówka dla wszystkich:)
Opublikowano

buk leciwy, co przy dworze
od lat w liście soki sączył
jakoś dziwnie się nasrożył
i do bajki tu się włączył
"wy nie mówcie, że ja stary
i że drzewo, co to w ziemię

zapuściło swe korzenie.
bo nie dacie pewnie wiary
ilu ja przeżyłem
hrabiów, hrabin, janów, maryś...
i nie jeden tyłek
ja widziałem koło młyna
jak swawolić tam zaczynał
i co wam powiem? wiecie?

nic nowego na tym świecie.

...a zabawa przednia. zarówno bajka jak i komentarze. podobnie jak Anna, podziwiam... i trochę zazdroszczę talentu. pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • do rosołku się rozbierać  toż to trochę jest za mało  sam rosołek nie wystarczy jak już działać to na calaość   do rosołku droga Alu ciasto trzeba zagnieść hyżo z części ciasta makaronik z resztą zaraz można śmigać   wołowinkę szybko zemleć dodać jajko i cebulkę w mig doprawić jak należy lepić i okładać sznurkiem   potem szybko zagotować i okrasić dobrą skwarą po rosołku dać pierogi i dopiero iść na całość :))  
    • @Sylwester_Lasota   Czarodzieju mój, Sylwestrze co słówka w rytmach pleciesz, choć w szlafmycy, choć bez fraka  Ty na wierszach znasz się przecie!   „gołosłowny” Ci się udał, po kąpieli - lekki, żywy, a że czasem gołość świeci - to nie grzech, gdy rym prawdziwy.   I niech fruwa - jak chce - cały, czy ma guzik, czy ma klapy, wiersz, co świtem się uśmiecha, nawet kiedy zdjął chałacik.   A że Jacek się rozkręcił, humor ostry, brzytwa w dłoni - niech mu będzie - też poeta, rym za rymem, musi gonić. :)     @Jacek_Suchowicz   Drogi Jacku, dzięki wielkie za ten wersów grad po głowie, choć wierszowy gołodupiec - nie zasłużył aż na mowę.   Czy go ścigać paragrafem? Czy zamąca dzieciom głowy? On nie z gender, nie z Europy tylko z szuflad Sylwestrowych!   Leci sobie, jak to bywa z lekką myślą, lecz z fasonem czasem wpadnie w cudze rymy, czasem znika w nieboskłonie.   A że trochę się rozebrał? Cóż, poezja lubi ciało - jedno słowo i mrugnięcie - już sensów się nazbierało.  :)
    • dziś za lato toast wznoszę o jeszcze jedną chwilę proszę zanim z jesienią się zamieni podda się czerwieni   dziś za lato zdrowie pije przecież już za moment minie więc niech słońca nie żałuje jeszcze jedną tęcze zbuduje   dziś do lata się uśmiecham na jego zrozumienie czekam niech się bardzo nie śpieszy niech mnie jeszcze cieszy   bym mógł spokojnie się poddać na barwy jesienne spoglądać pamiętając o pięknym lecie które w zieleń odziane i kwiecie   
    • Witam - mi też się podoba -                                                         Pzdr.
    • @Relsom Bardzo poruszający i refleksyjny utwór. Ujęło mnie jego spokojne, a jednak głębokie podejście do tematu przemijania. Wiersz ten porusza temat przemijania i śmierci w sposób stonowany, głęboko refleksyjny. Nie ma tu dramatyzmu, lecz jest kontemplacja, cisza, i łagodny smutek. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...