amehob

po dwudziestej czwartej głupieje sekundnik raz w lewo, raz prawo: głupi, głupszy, durny. i mimo, że chory na tatę i mamę, po dwudziestej czwartej mam sny takie same jak dzień w sierocińcu - luli, luli, tik-tak, mijają godziny pomimo księżyca. i nic, że do świtu wciąż tam i z powrotem, i nic, że czas płynie tak przedtem, jak potem. wiek dwudziesty pierwszy łasi się do dłoni, w której drzemie pióro - tak o niej, jak o nim.

ubrała w zmyślne szatki zaspane natchnienie pootulała słowa ciepłymi barwami na przekór i pomimo pragnęła nie wiedzieć dlaczego cudze dzieci piersią musi karmić sen się przecież obudził dzień otworzył oczy odeszły wbrew uczuciom opiekuńcze zmysły dlaczego tak uparcie do niczego dąży dlaczego nie potrafi pousypiać myśli milczące melancholie zamykają teatr zgubnych planów na przyszłość spóźnionych kolacji jednak sztuka trwa nadal znów słychać suflera to nie koniec to antrakt oklaski oklaski zewsząd brawa bukiety błyskające flesze ale aktor nie dorósł nie zrozumiał jeszcze /Ty wiesz/ :) am.

alte Hexe? dyć to ołma, a jo szwarne frelki wola. kiej sie tako posebleko i fyrzichem piznie w gały, to ci godom, mniód i mleko, a Großmutter? bier na straty. :)

co ty powiesz? pięćdziesiątkę? słuchaj synu, moja rada - dawno temu twoja mama tyle samo mi wydała. możeś poszedł nazbyt ostro i miast robić dzieci z żoną, noc spędziłeś w łóżku z siostrą? obie mi tak zawsze robią. ok, już zmykam ;) ps. ps.

każdym wersem w poezję mierzysz lekko i zwiewnie niczym arya w krainę cieni durzy, ja ślepnę od nadmiaru płomyków w twoim piórze ukrytych. cicho, cicho cmentarne, sny zaklęte w dziewicy, wszystkie płoną nieszczęściem, wszystkie bolą rozstaniem, ani łzy jednej otrzeć, ani wierszem śnić ranek. cóż daremno, cóż prochem, tak mi zdobisz rozdroża, że już nic, tylko wiersze - sen się w słowach pogrąża. Dziękuję Alu za piękny wiersz:) Dobranoc. am.

odeszły zmysły zasnęła noc budzą się szepty minionych chwil nikt nie wie czemu za brzdącem brzdąc wyłazi z kąta by zostać tym czym został ongiś leśmiana wiersz o dwóch ludzieńkach co świat im znikł zanim zagrali dla siebie pieśń dobranoc alu wciąż warto śnić ;-)

sprawna kondensacja myśli. zatrzymał, a to sporo jak na tak krótki tekst. we mnie obudził pytania np. czy jeśli dusza zamieszkała tam, gdzie ciało nie może, to można być szczęśliwym?; czy dom, który opisujesz, to nie jest czasem jakiś ośrodek terapeutyczny? ech, dobrze napisane

mam ci naiwność zgrzebnie prostą i mam też wiarę (któż jej nie ma?) w to, że nam wisła płynie polską, i że pod kłamstwem jest poema. mam ci spojrzenie równie proste, w którym się piękno budzi wierszem, jak zmysł melodii. pozwól dojrzeć to, w co od dawien dawna wierzę i pozwól w zachwyt ubrać oczy, którymś powieki weną zdjęła, niech, nic nie widząc, czują dotyk pióra poetki, śnią poemat. chyba tak :) dobranoc am.

"(...) Sen między żółcią a zielenią, wyobcowany brzeg spojrzenia, sen, jak świadomość niepokorny i tło, na którym śni poezja." :) witam na org

no wreszcie mam cię, przyłapałem, poezję nocą przewiązałaś, a ja ci swoje wiersze marne, a ty mi: kocham - kocham kłamać, zwłaszcza do rymu i zwrotkami. gdyby tak było rzeczywiście, snem byś tworzyła nocne bajdy i była wierszonocnym mistrzem, a tak mi jesteś dniem i nocą, natchnieniem każdej pory roku, niech ci się rymy, alu, mnożą i kłamią, kłamią wszystkich wokół, byleby nigdy nie zabrakło twoich spostrzeżeń i mądrości, większość zrozumie, głupcy zaklną, a ty pisz dla tych czekających. dzień dobry :)

jedno podwórko, jedna grzęda, mimo, że ziarno takie same, nioska jest pośród tylko jedna i jeden kogut, napalony, swym kukuryku grzmi nad ranem - szuka wśród kwoczek przyszłej żony. przegląda skrzydła i grzebienie, czasem pazurki skomentuje, ciut powydziwia, zwykle celnie, jak na castingu poprzebiera. te najładniejsze, z gęsim piórem, prawdziwy kogut w harem wciela. :)

coś ci się prawdy pomyliły, te ziarno owszem, lecz kogutom, ale rozgrzeszam, nie mnie winić damy, co poetyczne tworzą cudo i prowokują podtekstami słowa skrojone nie na miarę przez pisarczyka, który bawi się kaczym piórem i czytaniem. do zaś :))

pozwól, że wrócę: żaden mazak, a ja tak sobie w tę i we w tę, to się nie miało przecież zdarzać, miałaś nie mówić: wierszem pieść mnie lub rozbłękicaj dla słodyczy jutrzejszych rytmów i metafor, jakże mam teraz się nie wstydzić, gdym poetyczny ledwie znachor, bakałarz słowa, ciuciubabka, koniec z ostatnich twórców echa, introwertyczna wręcz huśtawka, która podkleja się do piękna. :)

można jednego, można bukiet wierszem poskładać z mirabilit, jakkolwiek pióra nie przyłożysz będziemy słowem się bawili. z wierzchu kokardka, środkiem koncert dźwięcznej marmoty w gąszczach turni, pozawieszamy oczy wszędzie, nawet w podniebiach łąk bezchmurnych i w zapadliskach echolalii, by sny przekuwać w surrealizm paranoicznych dal, jak dali. można? ;)

znowu po ścianach mkną zajączki, swawolne igry, świetlne harce, w piórze odbite metafory choć uciekają, słyszę: łap mnie. cztery różowo rozmarzone, na każdej pieczęć w złotej ramce ubiera w echo miódharmonię i znak jakości: przecież mam cię. ;-)

miłość do wierszy rymowanych ma w piórologii swoją nazwę: to rymofilia, możesz wierzyć, zgłębiam tę naukę coraz bardziej, by móc się zbliżyć asonansem, dźwięcznie głębokim, rozśpiewanym, do pięknych figur stylistycznych i do poetki, rymopanny. skreślam desinens similiter na rzecz zachwytów klauzulowych, bo cóż po sercu, gdy nie widzę cesarskiej szaty, która zdobi kształtne elipsy, hiperbole i myśl przewodnią krytą wierszem. zapewniam pannę, kochać mogę pieśń nad pieśniami, tylko dziej się. :) ech am.

oklaski wespół z przedmówcami, krótko i dosłownie, acz niedosłownie podoba się, mimo odmiennej od mojej ulubionej formy do gratulacji doklejam pozdrowienia am.

eee tam :) tragedie, nieszczęśliwe miłości, dramaty... to wszystko dotyczy wyłącznie bohaterów lirycznych, autorzy w większości mają bardziej różowe myśli i smaki (tak myślę), Ty je ubrałeś w strofy dziękuję za chwilę uśmiechu, dobrze napisane pzdr. am.

bardzo mi się, zresztą wiesz, że jesteś moim ulubionym poetą na orgu zawsze mnie mile zaskakujesz a odnośnie wiersza, to mam tylko jedno, drobne ale: jakoś bardziej by mi pasowało w haiku zamiast kocięta to szczenięta. pozdrawiam am.

a może coś z innej półki? :) (www) dzamcia.wrzuta.pl/audio/rQhljXEqZo/tomasz_zoltko-dotykaj_delikatnie miłej randki am.

pokojarzenia mam zbyt niecne, by się odważyć z odległości. mówisz: pod spodem? to te miejsce, gdzie czarodziejka magią pości i rozkojarza post mężczyzny. mówisz, że groźna? nie do wiary, toż to prawdziwy sad oliwny, w którym się dzieją czary mary.

czarny charakter? to ci heca:) spójrz na zwierciadło, w którym nieraz zima ukrywa swe odłamki, poznaj zaklęcie, a ja dam ci radę na chwilę zapomnienia, gdzie szklana kula płynie z wiersza i gdzie się wszyscy słowem mamią, spójrz i zapytaj: czemu bardzo? dobry wieczór;)

gdyby zaklęcie ktoś wymyślił i wszystkich ludzi zmienił w wiersze lub gdyby można było wyśnić życie do rymu z słowem "zostań" byłabyś księżną w takim świecie a wiersz by starczył za małżonka gdyby poezja była ciałem w najdoskonalszy tiul spowitym nikt by nie szukał innych bajek lecz żył miłością i spełnieniem w rytm zakochanej w słowie ciszy gdyby wymyślił ktoś zaklęcie dzień dobry :) am.

mam nadzieję, że nawystarczającodługo, żebyś wróciła z kolejnymi pomysłami opis miasta bardzo realistyczny, przekonywujący do granic podoba się oczywiście:) pzdr. am.

piękny i zmysłowy erotyk :) gratuluję am.