Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ptak uwięziony skrzydła rozpościera
patrzy w stronę słońca
które tak miłośnie go ogrzewa
szykuje się do lotu
w sercu czuje wolności
zapomniany smak

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No i co dalej? Masz coś do przekazania, czy tylko ptaka wolności? Bo jak tylko ptaka, to nie warto było tego pisać. Dla mnie to może być co najwyżej wstęp do wiersza. Tu brakuje dobrej formy, treści i przede wszystkim pointy - np z udziałęm wygłodniałęgo kota, albo Elmirki z Animków.
Opublikowano

A może to jest jakaś wysublimowana metafora? Może my nie dostrzegamy na przykład politycznego zaangażowania tego utworu? Bądź co bądź jest o ptaku, więc może zapomnijmy o dawnej dyskrypcji wyświechtanego symbolu wolności? Może dajmy w to miejsce się porwać wyobraźni? Może ten ptaszek, to małe pisklątko, pisiątko, ten niewydarzony Pisior, wzbija w stronę życiodajnego promienia sprawiedliwości, albo kolejnej kadencji?

A może to jednak gniot?

Opublikowano

Stary ta polityka padla ci juz na mózg. Jeżeli już koniecznie ma tu chodzić o coś bardziej wysublimowanego, to co najwyżej jest to ptak uwięziony w spodniach, który w sercu (bądź, co bądź organie, któremu przypisujemy się odpowiedzialność za uczucia) poczuł to, co po długotrwałym okresie niewoli za ząbkami rozporka pozwala mu się jednak dumnie wyprostować. W ten sposób miałoby to sens, zwłaszcza, że już w pierwszych dwóch wersach mamy przejscie ze skali mikro, do skali makro - zapowiedź, tego co będzie dalej.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natálie Vašutová  wiersz przypomniał mi "Psalm stojących w kolejce"   Za czym kolejka ta stoi? Po szarość, po szarość, po szarość! Na co w kolejce tej czekasz? Na starość, na starość, na starość! (...)  
    • @Bożena De-Tre Aniu tytuł mam inny; stara żono pomarszczono niczego mi nie żal....to tylko cienie lata.Super wiersz ale może dlatego że tego bólu nie czuję...........zresztą to nie ból to świadomość dwojga ciał ''bez książki''......taka prowokacja z pozdrowieniem z mojej strony. @Annna2 Aniu Bursa Stachura Wojaczek..wciąż do nich wracam  jak „ sarkazm” potrzebny od zaraz a „  ból istnienia” rozrywa duszę co dzisiaj kolory tęczy ma…,zawirował Świat a czy zawsze dobrze?Nie wiem…dlatego piszmy.Mój drugi Tomik zielony „Na krańcach klawiatury „ jest właśnie w druku.Czekam z niecierpliwością jak zostaną odebrane te współczesne dylematy….pozdrowienia od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Bożena De-Tre  łał! Dzięki za Andrzeja Bursę lubię. "Zażalenie" (fragm) Panie ministrze sprawiedliwości... Pan mnie obraża. Nie znam pana, ale widziałem pańską fotografię w gazecie I czuję się głęboko obrażony, Na nieszczęście nie tylko przez pana,
    • @Annna2 Dobrze Aniu niech skrzypi parkiet ..szeleszczą liście i ławka w parku pusta.Ktoś może książkę zostawi tam. Po maturze dałam Ci ją z napisem'' Bursa i my TOBIE''.Rzuciłeś słowem zbyt lekkomyślnie pośród potoku innych słów.............kto pierwszy rzyci kamieniem. Nie ja nie Ty.....nie mogliśmy się dogadać pamiętasz, @Bożena De-Tre cd......jak Ćma zjawiałeś się by zniknąć z początkiem lata....zabierz książkę IDŻ.
    • @Bożena De-Tre dzięki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...