Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Schrypniętym wydechem klepię pacierze drogowskazów.
Przecież nie pomyliłam drogi? Więc za cóż mnie karzą?

Diabeł na rozstajach pozamieniał mi drzewa,
anioł chybił troską wierząc, że tego mi trzeba!
A może to ja oślepłam na jedno mrugnięcie?
Gwiazdy zawirowały – ot, gotowe nieszczęście?
Może zapatrzona na zioła, na drozda, na strzechę,
poszłam za wiewiórką, za pająkiem, za grzechem...?
Może niewierna sobie w dwie drogi się puściłam
i tak błądząc dwojako własne lęki ziściłam?

Nie wiem. Stoję i zerkam przez ramię na księżyc,
solą wahania rzucam by urok parszywy odpędzić.

Może to diabeł chybił...
...a anioł wie lepiej?
I strachem posłany, jak cisową procą,
biegniesz do mnie, szalony, pomyloną nocą...?

Opublikowano

Aguś... bez rymów nie byłby to już ten wiersz smile.gif rymy gadają tu same przez się. ale mogę spróbować tę samą opowieść napisać bez, chcesz? specjalnie 4 u smile.gif)

Pani Seweryno, Krzysztofie - dziękuję

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zapomniał Pan jeszcze o drodze, strzesze, rozstajach, grzechu... O ile pamiętam w tym wierszu nie pojawia się ani jeden element, który nie byłby doskonale znany czytelnikowi. Jest to jeden z niewielu wierszy z których jesem dumna, gdyż osiągają jedność formy i treści - proszę wybaczyć brak krytycyzmu :) Dla równowagi dodam, iż doskonale zdaję sobie sprawę z jednego poważnego zgrzytu z gatunku "który element nie pasuje do pozostałych", więc nie twierdzę iż utwór jest bez skazy, skadże znowu.
Powinien mieć Pan "przaśne" skojarzenia. Ale rozumiem, ze ani temat, ani klimaty nie są Panu miłe, bo toż to rzecz gustu przecież.

dziękuję za uwagę poświęconą i czas
pozdrawiam
m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...