Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ocaliłam się…od zmężnienia. Postawiłam kropkę zanim zdanie zaczęło się rozwijać i stawać przeciw mnie. Po latach w spodniach, luźnych koszulkach z krótkim rękawem, trampkach … zrozumiałam, kim jestem.
Plastikowe żołnierzyki stopiły się w płomieniach wspomnień. Pistolety na kulki wystrzeliły po raz ostatni – pudłując. Włosy odrosły, zakrywając szyje. Poobgryzane paznokcie, lśnią niczym pawie pióra fioletem, zielenią, czernią… Twarz oczyściłam z kurzu odkrywając nieznajome rysy, których nigdy nie widziałam. To śmieszne jak wiele można ukryć pod naturalnym, szarym pudrem. Jak bardzo można się zapomnieć.
Przez wiele lat byłam chłopcem, chociaż budową ciała przypominałam dziewczynkę. Mama mówiła do mnie, jak do chłopca, całowała jak chłopca, tuliła do snu, pozwalała się ubierać, bawić … Lalki na pułkach były przykrywką … Zamalowywałam im twarze, obcinałam włosy, rozbierałam, starałam się zrobić z nich podobne mi. Mimo zabiegów , z oczu biła kobiecość, o której istnieniu nie miałam bladego pojęcia.
W przedszkolu czułam się obco, byłam jak niedopasowana para jeansów. Nie umiałam się dogadać z rówieśniczkami. Tylko koledzy rozumieli, rzucając we mnie piaskiem.

Nigdy nie miałam przyjaciółki z którą mogłabym pogadać o chłopakach, która doradziłaby, poprawiła kołnierzyk, kant sukienki… Świat bez ingerencji kobiecej ręki, chociaż wkoło tyle kobiet.
Pamiętam jak koleżanka wzięła mnie za chłopca i pocałowała w usta na dowidzenia … Co mogłam pomyśleć? Może to, że jednak jestem chłopcem, skoro wszyscy mnie za niego biorą, skoro wszyscy chcą żebym nim była. Może urodziłam się w złym ciele, albo ciało urodziło się dla złego ducha…? Tyle pytań, a ja wciąż rozdarta między dwoma, bliskimi światami.
Pocałowała i co? Tak miało być, przeznaczenie nie informuje co się stanie, nie zostawi listu z punktami które trzeba spełnić. To nie sklep, w którym wybiera się miejsce spotkania tego jedynego, czas zajścia w ciąże, datę zgonu.
Tyle lat w samotności westchnień, wciąż nowe wyzwania bez prawa powodzenia, kolejne poronienia miłości …

Mam na nogach purpurowe szpilki, ciało topi się w aksamitnej lawendowej sukni, uszy dźwigają metalowe liście, oczy pod naciskiem, płaczą… Może lepiej być … chłopcem.

Opublikowano

Niby fajne. Niby ważne. Temat jak najbardziej poważny, ale pisałaś już lepsze teksty. Więc jak na Ciebie - troszkę słabiej. Wierzę, że to tylko chwilowy spadek formy i znów powrócisz do siebie. Stać Cię na więcej :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Werka1987 Natychmiast rozpoznawalny nastrój — pragnienie ucieczki w sen, uproszczenia, czułość dla własnego ciała — to działa i trafia. Obrazy są codzienne, ale intymne (pstryknięcie, kołdra, miękkie zanurzenie). Pozdrawiam:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - też tak sądzę - trzeba cieszyć się każdą chwilą nie bać się losu                 co ma być to będzie - na tym polega życie -                                                                                             Pzdr.serdecznie. Witam - zgadzam się z tym co napisałaś w komentarzu - nie ma                czarno myśleć - dziękuje za przeczytanie -                                                                                         Pzdr.serdecznie. @huzarc - @Rafael Marius - dzięki - 
    • patrzę w dal  piękno zachwyca    chmury opierają się  o szczyty gór  dziś błękit bez jednej chmurki  wracają wspomnienia  nastrój jak bank pamięci    kiedyś  i Rysy i Giewont i Kasprowy  bywało zmyły pot deszczem  surowy czas zdobywania  nie tyłko...nieba    trud daje owoce  dziś mogę się nimi delektować    patrzę w dal  piękno zachwyca    wczoraj siada koło mnie  nie muszę się go wstydzić  prezentuje się jak ja  uśmiechnięte zadowolone  z minionego czasu  i tego co czeka    patrzę w dal  piękno zachwyca    9.2025 andrew  Wczoraj,Gubalówka jest perłą.  U jej stóp Zakopane i Tatry.   
    • @MIROSŁAW C. Znam te zatrzymania w życia pędzie  ''smaki''-wystarczy czasem że zaskrzypi parkiet-a poczujesz zapach landrynki która wypadła z kredensu...............dużo dobrego może zrobić Twój wiersz skoro ''tęskniący tęsknią''a Ty o tym wiesz Poeto.....dobrego Tobie zatem... ja ''muszę dziś biec''............... @Jacek_Suchowicz ...ale Jacku po wizycie wróć do domu metrem.Pozdrowienia na cały tydzień..dobrego @MIROSŁAW C. Tylko pamiętajmy że Dusze mają kolory....... @huzarc I tu interpretacja na 5 z koroną....dobrego. @Annna2 Dużo słońca na dziś Anno.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - dokładnie tak jak w komentarzu - dziękuje za czytanie -                                                                                                           Pzdr.serdecznie. Witam - też tak myślę  i proszę los by lepiej było - Fajnie że czytasz - dziękuje -                                                                                                       Pzdr.jesiennie.                                                                        @Czarek Płatak - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...