Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to ja tu tak albo inaczej
aż bolą zęby i paznokcie
skwierczę świergolę nawet gdaczę
kudłaczę kłusam nawet kraczę

a ty mi gadasz że ja pieję
jak podstarzały smutny goryl
że podśmiechujki że się śmieję
że jestem do rozpusty skory

a ja przy tobie chcę pokimać
owszem na boku gdzies pogmeram
ale nad ranem wrócę z filmem
i przetrę co mam poprzecierać

(napisałem, bo Seweryna sprowokowała)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Stef, ja wszystko rozumiem (przerabiałem wteiwewte ;), ale ty mnie objaśnij to? jakaś nowa metoda? przecierać - rozumiem: kurze, ale co film? polski czy zagraniczny?
Zabiłeś mi klina w łeb!
no ;)
b

Bogdan, nie bądż taki hiper-domyślny, znasz Stefana...i jak pisze "przecierać" - znaczy "przecierać"! przecież to prostoduszny prawdziwek, i chłop jak się patrzy - a ten nie kurze przeciera (!) bo to babska robota...
Stefanie, gratuluję, jesteś przebojowy w tym, co i jak piszesz; znakomicie!!! J.S
Opublikowano

ja Pana gdzieś tam poszturchnęłam
ja, co to ino bzy i smętki
nawet oddechem nie liznęłam
Pan do łakotek nazbyt prędki

ja bym i dłonie pod stóp człapy
może otarła się i nieco
Pan tu zwołujesz wilkołaki
Panu się członki mocno biesią

może tak zasiąść przy gorzale
stuknąć szklaneczką o róg luny
i najnormalniej znów zaszaleć
i powyrzucać precz rozumy

z pozdrówkiem
absolutnie niewinna
seweryna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...