Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wojownik


horyzont tak nisko
dłonią przesącza ciszę

wpatrzonym ustom
nadając kołysanie drzew

przygaszony przeszłością
na ostatnim podeście

trzaski metaliczne
gładzę świadomością

jestem człowiekiem


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Beznadziejny jest ów komentarz.

Wojowniku - jeśli można zaproponuję byś usunął:

To jakieś futurystyczne i burzy klimat wiersza.

[sub]Wojownik

horyzont tak nisko
dłonią przesącza ciszę

wpatrzonym ustom
nadając kołysanie drzew

przygaszony przeszłością
na ostatnim podeście

jestem człowiekiem[/sub]

Teraz czuję przebudzenie Wojonika, ale to zmienia sens Twojej poezji. To Ty jesteś tkaczem swoich myśli, więc tkaj sztandar z godłem swojej duszy.
Opublikowano

pare rzeczy bym tu pozmieniała... ale wiersz cudownie mi się czytało... po wersie: "dłonią przesącza ciszę" - przystanęłam na chwile... spojrzałam w okno... poczułam to... cudne słormułowanie

dzięki
Tera

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tero o 11.00 godzinie - ja tu widzę zachód słońca, co najwyżej wschód - bo na pewno słońce w tym utworze jest nisko...

[sub]Tekst był edytowany przez Marek Ciućka dnia 22-07-2004 12:49.[/sub]
Opublikowano

Zgrabnie, calkiem dobry wiersz, tylko wolalbym zeby podmiot
wyplynal w trakcie czytania, a nie juz w temacie, ale rozumie
ze w takim wypadku miales wieksza wolnosc i kontury wojownika
mogly byc nakreslone o wiele slabiej, i chyba brakuje mi z jeszcze jednego dwuwersu

pozdrawiam


Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...