Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

-Matematyka-

Kosma Daniłowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kosma Daniłowicz

Kosma Daniłowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Najprostszym sposobem
jest „pi” r z kwadratem
aby niezmierne okręgi Słońca
wyliczyć. Obwód wszechświata
kuli. Pamięci granice

... czymże są wobec wzorów?

Potęga myśli, która wybiegając,
na niwy marzeń kwadratury koła,
która wzlatuje paraboli lotem,
niczym jest przecież naprzeciw ... natury.

Po co nam liczyć pola i obwody,
skoro wymiarów tych objąć nie sposób ?
Po cóż nam szukać liczb zgmatwane ciągi,
jeśli nie znamy potęgi kosmosu ?

Obcując ciągle z materią tak liczną,
ogarnąć chcemy kraniec jej daleki,
gdy zaś do wyspy Thule docieramy,
nowe widzimy światy spod powieki.


Jakiż sens jest liczyć kąty i płaszczyzny ?
Czyż nie starczy wiedzieć, że tak być powinno?
Czyż zaufać nie można Geniuszowi Myśli ?
Zawierzmy...
... szkoda czasu na zgłębianie niezgłębionego!




Lekcja matematyki :)
(jedna z ostatnich w roku szkolnym 2002/2003)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Gdy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! 
    • vrextons
      Oczu diament

      Przez vrextons · Opublikowano

      Zimna głowa Mokre włosy w słońcu skąpane, Pod okularami skryty oczu diament. Dwie czarne kulki Wciąż za przechodniami podążają. Raz w górę, raz w lewo, Raz w dół, raz w prawo. Szukają czegoś, Co usta przemilczają, Ale obrazy nie milkną, Wciąż się zmieniają.   Parawanem myśli Siedzi otoczona, Biedna, Sama, Ciepłem wykończona. Nie wie, co ma zrobić ze sobą, Ale dalej wypatruje, Podąża wzrokiem za szumem obrazu. To wiatr plażę omiata – Zrozumiała to od razu. Wtem do szumu dołącza się morza fala. Siedzi na brzegu, Lecz jest jakby z dala  Gdzieś hen daleko, Gdzie wspomnienia żywe się stają.   Aż nagle z zamyślenia kropla deszczu ją wyrwała. Nie czekała długo, zebrała koc i wstała. Niezgrabnymi ruchami przez piasek się przedzierając, Weszła na jakiegoś mężczyznę, Jakby sprawy sobie nie zdając...   I wtedy zrozumiałem, Co krył ów oczu diament, Skąd ciemne okulary I chód niezgrabny, Skąd wzrokiem za szumem podążanie – Ona nie widziała tego wcale.
    • Migrena
      Samotność

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97   metafora samotności jako sukienki jest oryginalna i niezwykle wymowna.   mistrzowskie ujęcie.   od eleganckiej "sukni wieczorowej" po ciężką, "niegrzejącą piżamę" które z niesamowitą plastycznością i precyzją oddaje jej ewolucję i fizyczny ciężar.   Berenika z wielkim kunsztem przekształca abstrakcyjne uczucie w namacalny przedmiot z "podszewką z ołowiu", sprawiając, że czytelnik niemal czuje ten ucisk na własnym sercu.   fantastycznie napisany wiersz.   pozdrawiam :)        
    • obywatel
      TWÓRCA S PARADISE

      Przez obywatel · Opublikowano

      Przygotował plan Miał plan A może bezplanował  I przyszło tak sobie samo   Samo się nie dzieje  Stare dzieje pewnie zapomniał Wiedział to będzie dobre Choć na dobre nie wiem czy wyszło    Bo komu miało wyjść  Wszyscy chcą że tak powiem  Do góry Pewnie dlatego himalaiści  Coś tam szukają    Inni na księżycu, a i adoptować chcą Marsa Zamiast Snickersa - też parodiują tego S twórcę     
    • Annna2
      Samotność

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  taką sukienkę nikt nie zakłada dobrowolnie, i jest jeszcze ta druga samotność- we dwoje, i nie wiadomo która lepsza, gorsza? Wiesz?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...