Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mój kraju w błocie unurzany


Rekomendowane odpowiedzi

tańce chochole mgła okryła
śmiech gombrowicza zakazany
błogosławiony pański krzyż
i pląsy karłow zblazowanych

wykładnia cnót powstaje nowa
ot nie mieć twarzy wielka sztuka
i tylko szczuć i wciąż dworować
młodości ... twoja to nauka

mój kraju w błocie unurzany
jak cię oczyścić z garbu wstydu
przywrócić honor, dumę, prawość
jak cię wysupłać z miałkich zwidów

kiedyś za honor szło się w boje
o każdą piędź krew przelewano
mój kraju zdradą spotwarzony
jak nie postawić cię pod ścianą

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pani Seweryno,
wiersz napisany ze znawstwem sztuki poetyckiej,
podoba mi się. Zastanawiam się tylko czy tak wyważone
poważne myśli, nie są związane z sytuacją jakąś inną,
hipotetyczną, oby nie złowróżebną. A może szczególny stan ducha ?
Bo to, z czym obecnie mamy do czynienia, osobiście widzę jako zjawisko efemeryczne,
"normalne" - jak mawiają znawcy - dla czasu transformacji.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie

PS. 1 ".... w błocie unurzany"
błoto jest tylko w pewnym czasie, gdy pojawia się słoneczko i błoto wysycha.
Nie jest to zjawisko ustawiczne:)
PS.2 Nie wiem, czy słyszała Pani jak pięknie o naszym kraju mówił
niedawno Bogusław Kaczyński kreśląc obraz zbliżającej się muzycznej jesieni,
a obraz ten malował różnymi kolorami od ludzi począwszy ...
.... i wszystko takie piękne .... :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...