Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

lubię patrzeć
jak twoje rzęsy
tak już bezwładne
tak już bezbronne
tak już bez ładu

rzucają
na rzeczywistość
senny cień

lubię słuchać
jak twój oddech
tak jeszcze cichy
tak jeszcze spokojny
tak jeszcze ostrożny

splata się
w niepewne
pomruki

gdyby ktoś ci powiedział
że jesteś tylko
kotem
uwierzyłbyś?

Opublikowano

zachwytu wielkiego nie ukażę,
niemniej Witam, w sumie to Wszytkie Panie wyżej Witam :) ;-D

ale o wierszu o wierszu :)

troszkę mi się podoba puenta,
te powtarzające się wersy osobiście mi nie pasują zbytnio tak po prostu,

ale np. przedostatnia strofa całkiem całkiem dobra, jak dla mnie oczy wiście:)

Pozdrawiam,
Kai Fist

Opublikowano

dla nie te powtórzenia są zamierzone
i stanowią całość

co do końcówki...
każdy prawie tak naprawdę nie barzdo wie o co chodzi,
kiedy go wyrwać z mrukliwej drzemki
:))

(być może niejeden "wyrwany", zbudziwszy się w nowej inkarnacji
nie ma innego wyjścia, jak rozejrzeć się wokół za myszami
:)

Opublikowano

No ja tez przyznaje ze dalam sie zlapac, juz sobie nawet zaczelam co nieco wyobrazac. Wiersz bardzo dobry i udziela sie jego klimat... koci. Kurcze ja tez wlasnie ostatnio mam bliskiego przyjaciela kota :)i tak mi sie wydaje sporo mu zawdzieczam. Ciesze sie ze w koncu trafilam na ten wiersz i wcale mi te powtorzenia nie przeszkadzaja :)

Opublikowano

uwielbiam koty -wiersz jest kapitalny,
hmm też się dałam nabrać na początek
i juz wyobraźnia zaczeła projekcję;)
serdecznie pozdrawiam
anka
ps. biore do ulubionych
i przepraszam za brak "ogonków"
ale w necie bardzo żadko używam
polskich znaków diakrytycznych
i nie mogę się przyzwyczaić
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 16-01-2004 12:57.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stracony jeżeli masz potrzebę pisania pisz  to bez dwóch zdań. To były inne czasy choć przecież jesteśmy cząstką przeszłości....''gdybym tak mogła w kościach kreta  odnależć swoje DNA''....gdzieś mam wiersz o takich też rozważaniach....wszystko jest po coś i wszystko było pamiętaj;skamieniał słowik ..umarło drzewo...TERAŻNIEJSZOŚĆ TRWA....a pióra gubią ptaki jakby się złamało Twoje. .....Znajdziesz...życzę owocnej pracy. @Bożena De-Tre tylko ten Stracony mnie zastanawia...tak bez wartościowania ''co życiem a co stratą jest..........skoro można''umrzeć za życia nie żyjąc wcale.....dzięki za podzielenie się historią jak z filmu.
    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...