Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przeszło dwa dni padało
i przeszło
nie myślałem że się mglę do Ciebie

kala
- piory
hen
- naj były pory
przy
- szedłeś było dobre
ja byłem młody

teraz bacz i nie grzmij
spielgrzymiam Cię wyznać
przed ołtarzy z piwem burek maje
- szmatem

Ty mi rozgrzeczniasz
rozkrzyżasz wszystko przegrzeszenie
raz rozkrzyż na zaś
wsze smuto
- sumienie

od kiedy z Twojej za
- sługi
błogo
boso sławione
buto
błoto dławione w czworo
- kąty deszczą bez trwogi
odłogiem podłogi


Przeszło dwa dni padało
i przeszło
kiedy wzniosłem do Ciebie podły
strach
oddałeś wspak
Miron!
nie mogłem prosić
o lepszego Chrystusa

Opublikowano

Oto mój komentarz.
Nie ma tu, jak to zwykle bywa 'przy badaniu języka', słowotwórstwa bez podążania za czymś głębszym. Bardzo lubię Twoją refleksjość w werszach, sprawia, że człowiek zwalnia. Od jakiegoś czasu, zawsze gdy jadę autobusem czy trwamwajem "jestem wpatrzony w półrzezroczystość ludzi za szybą" (cytat z pamięci, może być więc mało dokładny:)
Przyjdą lepsi, to więcej napiszą dobrego w swoich komentarzach :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Hej Kamilo! poczytaj Mirona Białoszewskiego troche (jest w dziale wiersze znanych). Jesli przeczytasz uwaznie ballade z makaty, podlogo blogoslaw i jeszcze kilka, a dalej nie bedziesz rozumiala mojego wiersza, wtedy z mila checia rozjasnie. pozdrawiam.

Calej reszcie dziekuje za tak mily odbior. Ten kosztował mnie wiele wysilku, pracy i czasu. Samego pisania przynajmniej trzy godziny. Przyznaję bez bicia, ze "mglenie" jest żywcem mironowe, ale tylko to. Oczywiscie znajdziecie kika nawiazań, motywow znajomych z jego twórczosci, ale podokrecanych aliteracjami etc.:D.

P.S. nie zdajecie sobie sprawy, jakie to wspaniale uczucie napisać coś tak dobrego:D. nie wiem co teraz ze soba uczynic. chyba dokoncze opowiadanie, ktore zaczalem w nocy. Nie, jednak oczka zbyt sie juz kleja.;)

Opublikowano

już nie będę słodziła, bo wiersz tego nie potrzebuje; wymieniać ulubionych nie będę, bo one się o siebie zazębiają i musiałabym wstawić cały wiersz;
zabieram go ze sobą;
gratuluję Oscarze - nie os jesteś carem, ale raczej słów
pozdrawiam
eva

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...