u rezerwowych

[robert nilmo]

siedzisz na ławce
u rezerwowych
zeszło powietrze
nie tylko z piłki
pożółkła trawa
liść osikowy
chowa przd czasem
nieubłaganym

siedzisz na ławce
u rezerwowych
o pierwszym składzie
tylko pomarzyć
dziś twoje miejsce
w polu autowym
które wciąż czeka
na tych przegranych

[Anna Maria K.]

Hmm nawet ciekawa ta futbolowa stylizacja... ;)
Nic specjalnie odkrywczego w tym utworze nie zawarłeś, ale jednak dobór słownictwa
przydaje mu nieco oryginalności.
Co do formy naturalnie zastrzeżenia są możliwe.
Na 16 wersów pojawia się dwurkotnie dwuwers
siedzisz na ławce
u rezerwowych, no i jeszcze powtarzasz to w tytule.
Pointa trochę zasłaba. Moznaby z resztą polemizować.
Najpierw piszesz o ławce rezerwowych (a więc szansa na udział w pierwszym składzie tak czy inaczej jest!), mogłoby to sygnalizować jakis konflikt, dramatyzm, tragizm, stanie "na krawędzi" - w cieniu, ale widząc przed sobą boisko i marząc o występie.
natomiast pointa wprowadza juz kompletną rezygnację, a ciekawiej byloby chyba zagrać
na tej dramatycznej nutce rozdarcia podmiotu lirycznego, nie sądzisz?

pzdr :)

[Jaro Sław]

WIersze często pisze się w sumie o tym samym, za to forma jest ciekawa....