Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

punk rock will never die!


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Cóż, różnica między punk rockiem a jazzem jest dokładnie taka jak między grafomanem z przemyśleniami a świetny warsztatowcem, jak na przykad szekspir. Mój wybór oczywisty. Z jazzu polecam Chucka Mangione!!

ta analogia nie do końca odpowiada rzeczywistości — dla jazzu pewne sfery emocji są niedostępne ze względu na charakterystykę tej muzyki i vice versa — punk nigdy nie będzie liryczny
natomiast pisanie jest piękne i można w nim zawrzeć niegrafomańsko każdą emocję;)

tak? a jakie na przyklad? wscieklosc jest w jazzie, jesli o to ci chodzi misu.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 70
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ta analogia nie do końca odpowiada rzeczywistości — dla jazzu pewne sfery emocji są niedostępne ze względu na charakterystykę tej muzyki i vice versa — punk nigdy nie będzie liryczny
natomiast pisanie jest piękne i można w nim zawrzeć niegrafomańsko każdą emocję;)

tak? a jakie na przyklad? wscieklosc jest w jazzie, jesli o to ci chodzi misu.

chociażby instrumentarium wyklucza pewne rodzaje emocji, a raczej ich odcienie, chyba że to jazz z domieszka, no ale również są i kapele punkowe, które stosują domieszki instrumentalne, np wymieniane już tutaj Blade Loki korzystają z sekcji dętych (fajnie to brzmi)
nie sprowadzajmy kwestii do analizy muzyki punkowej, bo to byłoby dorabianie ideologii;) stopień jej prymitywizmu jest dużo wyższy niż w przypadku jazzu i to robi różnicę w dostępności pewnych rejestrów — to miałem na myśli
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pisac co jest lepsze a co gorsze jest niesłuszne - szczególnie że z punk - rockiem zaistniało zjawisko "nowej fali", gdzie znalazło się wiele przeróżnych kombinacji muzycznych ( wymienię "Wielkanoc", "Brak", "Zoas" , "Viridiana", "Szelest spadających papierków" itd). Klasyczny 3 - akordowy punk - rock ma swój urok, ale porównywac go do jazzu, jak to powiedział znajomy - "błękitnej krwii muzyki" ? To tak jakby odnosic go do np. Mocarta. Punk jest nastawiony na przekaz, często wulgarny, często banalny, nawet wręcz głupi, ale i w tym worku można odnaleźc pewne perełki...
Ale jazz to jazz, arystokracja...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

punk to raczej chęć wyrzucenia z siebie emocji w sposób najłatwiej dostępny. ma za zadanie poruszyć ważne kwestie za pomoca prostego języka aby dotrzeć do wszystkich bez wyjątku. punk jest pewnego rodzaju fenomenem - żadna inna muzyka nie zrzeszała i nie solidaryzowała tak wielkiej ilości ludzi. (poza odłamami typu grunge, ska...które zresztą wywodzą się z korzenia punkowego)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tak punk...to jest to. Dezerter, Moskwa, Kult, Brygada, Pidżama, Siekiera.
"Jestem inny mamo, tato
Czy dostanę w mordę za to?
Mózg mam jakiś opuchnięty
Jestem chyba pierdolnięty

Jestem zwierzę, nic nie czuję
Włóczę się i konsumuję
Nic nie myślę, nic nie robię
Bo ma burdel w swojej głowie" ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

punk & punk rock - mniaaam! kocham, uwielbiam, do nóg padam... ale się nie utożsamiam i jak punk nie wyglądam;) KSU, TSA, I (tu ukłon) Pidżama Porno!! kocham teksty grabaża - są piękne i wyjątkowo poetyckie, maniaaam!!! uwielbiam też Hey (Katka jest... no cóż brak mi słów), ale nie wiem czy pod punka to można podciągnąć;) i gwarantuję, że z powodzeniem można słuchać i punka i jazzu:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Olesio - skąd tan pomysł, że TSA jest punkowe?
dla mnie to padło około 89 roku. Potem napłynęła wielka moda, jakieś Silvertony, Sedesy itp., odgrzewanie starych kapel wręcz masowo.
Pamiętam jak powiedziałem kiedyś - jak "Cela i Abaddon się reaktywują, to koniec". I tak się stało.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • rzecz ludzka mogą być przeskalowane   lecz o wiele gorzej zwątpić  i zamiast slim fit skinny włożyć    przynajmniej z mojego  punktu widzenia            
    • Wesoły i smutny Umarli dziś rano Po wesołym smutek Po smutnym zaś radość
    • @aff Wiesz Aff, wróciłem do Twojego tekstu. I ta grafika niesamowicie Ci się udała. No naprawdę coś bardzo ciekawego. Zachowaj :)) A jak możesz nawet opublikuj, bo oddaje w dużym stopniu istotę sprawy :))
    • uschłe dzbanuszki    orlików. szumiących drzew    ogród gawroni     ludzie stłumili się domów korzennych snów kasja piernika     tam pod skrzydłami w aleje gdzie młody anioł szarzeje skruszy się w deszczu i  zwiędnie po rzeźbie dziadków wspomnienie     uschłe dzbanuszki orlików. szumiących drzew — ogród gawroni tłumią się ludzie znów domów. korzennych snów w kasja piernikach     niesterowalni. tembr trajektorii zgrzyt chronicznego stan uniesienia ale nadążą ci co przezorni na łasce kolęd dziatwy ubłagać        z rozbełtanego    poranka po ostatni    róż — mleczny ząbek                                    
    • Rozdział szesnasty       - Moi drodzy WspółMistrzowie - zwrócił się Jezus do Właśnie Wspomnianych - i moi drodzy padawani. Została nam jeszcze jedna kwestia. Jedna sprawa do zmiany. Istotna o tyle, że druga wojna światowa nie nastąpi. Tym samym jeden z jej celów nie zostanie osiągnięty, a wszystkie jej następstwa z natury rzeczy nie nastąpią. Zatem...     - ... Zatem potrzebujemy wysłać kolejne dusze tam, gdzie tradycyjnie je wysyłamy - Siddharta podjął wypowiedź WspółMistrza po tym, gdy Tenże obrócił się ku Niemu. - Hmmm...     - Nie potrzebujesz podkreślać, że tego nie lubisz - odezwał się Muhammad. - Ale cóż mamy zrobić? Taki los wybrali sobie sami, i to w Naszej Obecności. Za Naszą radą, ale ostateczna decyzja należała do nich samych. Tak więc - tu uniósł rękę celem wykonania wiadomo jakiego gestu. - Ciach!     - Jako człowiek - odparł mu Siddharta - istotnie obawiałbym się, że nie obędzie się bez tego. Ale jak Bóg mam tego pełną świadomość. Tak być musi, ponieważ tak chcieli. Ponieważ tak sobie wybrali. Zatem "Ciach"... - co mówiąc, przybrał mało szczęśliwą minę. - Niech się stanie.    - A co Ja mam powiedzieć? - zapytał Jezus retorycznie. - W Swoje ostatnie ludzkie wcielenie przyszedłem pomiędzy nich właśnie. Aby pokazać, że i pośród takich ludzi może urodzić się i żyć ktoś pozytywny - o Matce i przybranym Ojcu nie wspominając. A oni zdradzili Mnie i wydali rzymskiemu namiestnikowi, aby najzwyczajniej w świecie pozbył się Mnie. "Lepiej niech jeden człowiek umrze za naród", tak wtedy powiedział wiadomo kto spośród nich. I jeszcze naiwnie oczekiwał - i oczekiwali, że dam im tę - taką - satysfakcję.     - Ale, jak wiemy, miałeś najmniejszy zamiar tak o uczynić - odrzekł Muhammad.    - Skąd wiedziałem, że akurat Ty wypowiesz te właśnie słowa? - odparł mu Jezus. - Oczywiście, że to, co widzieli, było iluzją. Uzewnętrznieniem tego, co chcieli zobaczyć. Na co liczyli, że zobaczą. Do tego stopnia materializacją, że byli najświęciej przekonani, że to, co myślą iż widzą, dzieje się naprawdę. To przecież oczywiste - zakończył. - Człowiek mojej miary, formatu oraz poziomu intelektualnego i duchowego, będący krok od świadomego osiągnięcia Boskości nie mógłby istotom przecież niższym, pozostającym daleko za nim na drodze rozwoju, pozwolić na urzeczywistnienie takiegoż pomysłu.    - Tak więc - WspółMistrzem, który odpowiedział Jezusowi, był znów Muhammad. - Ciach! Niech cały świat, w drodze nie-wojny, uwolniony zostanie od tych stworzonych na obraz i podobieństwo, otrzymując i odzwierciedlając najgorsze - ale w jego mniemaniu najlepsze - cechy tego, który ich zaplanował i stworzył. Pychę, egoizm, pewność własnej wyższości, żądzę władzy i pieniędzy oraz fałszywą pokorę.     - WspółMistrzu mojego Mistrza... - Gabr'I'ela zastanowiła się, czy wyrazić głośno swój - naturalnie kobiecy - cień wrażliwości.    - Dobrze, że milczysz, padawanie mojego WspółMistrza - Muhammad uśmiechnął się powściągliwie. - Oni naprawdę na to zasługują. A kto jak kto, ale Ja, Jezus i Siddharta wiemy to doskonale. Nas oszukać się nie da: wiemy wszystko o każdym i wszystko o wszystkim.     - Niech zatem wasza Mama Ziemia odetchnie od nich energetycznie. Niech pokój, który zagościł w waszej części świata, będzie trwały i w niej, i gdzie indziej - to rzekłszy, spojrzał na Jezusa.    - Tobie, WspółMistrzu - i tylko Tobie - z racji urodzenia się wsród nich - przypaść może wykonanie tego w inny sposób i bezpośrednio, a nie przy pomocy innych, przeważnie nie w pełni świadomych ludzi, w czym naprawdę uczestniczą.     - Niech zatem tak się stanie - powiedział Jezus, czyniąc odpowiedni gest. - Już pora.    Domyślasz się, mój drogi Czytelniku, że w zaistniałej sytuacji Wielki Reset i tym samym Nowy Porządek Świata nabierają właściwego, zgodnego z Boskim Planem, znaczenia. Bo prawdziwy pokój możliwy jest tylko w świecie bez istot, których dusz integralną częścią jest wojna.                         Koniec      Voorhout, 22. Grudnia 2024
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...