Refleksja

[Katarzyna Brzezińska]

Co powinieneś robić człowieku? Patrzeć na to, co się dzieje, notować spostrzeżenia, buntować się, że świat nie jest taki, jaki chciałbyś, by był, czy starać się akceptować go takim, jakim jest? Gdzie tkwi granica tego, co pozwala nam być samymi sobą w otoczeniu tego, co puste i obce? Gdzież tkwi prawda? I czy warto filozofować nad pięknem czy brzydotą świata, czy lepiej przejść się po parkowej alei w słoneczny, ciepły październikowy dzień i nie patrząc na poczynania ludzi stwierdzić, że są chociaż obrazy, dla widoku których warto trwać?... I żyć tylko dla radości bijącego serca, połysku wody, zachodzącego słońca?...czy można? czy warto?... czy chcesz?...

[natalia]

że są chociaż obrazy = dlaczego chociaż? całe to zdanie jest chyba gdzieś przesadzone

w drugim zdaniu 8 przecinków :) wiesz, zdania złożone bywają piękne, ale...

Gdzież tkwi prawda? = a czemu nie gdzie? słowem gdzież przywołujesz na myśl starszą, doświadczoną przez życie osobę, siedzącą wyżej niż słuchacze

lubię filozofować o życiu, ale z kimś namacalnym :) taki tekst (w dodatku zdawkowy i krótki) do mnie nie dociera na tyle gęboko, by poruszyć.

[Katarzyna Brzezińska]

dzięki za koment
pozdrawiam

[Jay Jay Kapuściński]

stawiasz wiele pytań, to nie quiz więc nie będe na nie odpowiadał żeby nie przynudzać.
warto może rozwinąć tekst, potraktuje ten tutaj jako taką wprawkę. ''świat oczami pesymisty na skraju wyczerpania'' to byłoby ciekawe, ale jeszcze mi się nie udało napisać, może Tobie się powiedzie?? :))

[k.s.rutkowski]

moje odczucia po lekturze są takie, że to zapisek z pamiętnika bardzo wrażliwej osoby. i to chyba wszystko... za krótko, by stwierdzić coś wiecej.

[Vegga]

Wg mnie za dużo tu patosu. Szczególnie razi w pierwszym zdaniu.
Przywołałaś pytania, które z pewnością zadawał sobie wiele razy każdy wrażliwy/zagubiony/wątpiący/osamotniony człowiek. I w sumie to tyle, mnie niezbyt zmusza do refleksji, nie 'trafia głębiej' jak już ktoś tu pisał..
Pozdrawiam