Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

w kupie raźniej?

Pan_Fei

Przez Pan_Fei
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan_Fei

Pan_Fei

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zastanawiam się, kto z Was należy do stowarzyszeń poetyckich.
Jeśli tak, to gdzie, jak wyglądają wasze spotkania, jakie są ich zasady etc.
Co sądzicie o idei spotkań młodych, niedoświadczonych z poetami po debiucie (pozytywy, negatywy).
Liczę na kreatywność

Fei

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

ja nie należę bo:

a) w moim miasteczku jest jedno stowarzysznie
b) prowdzi je mój były wychowawca z LO
c) bardziej konstruktywne byłoby podrzucenie wierszy koleżance, która na poezji się nawet nie zna

niewykluczone jednak że kiedyś do takowego stowarzyszenia się udam, najpewniej jak mnie pozbawią komputera, co nastąpi niebawem

vacker_flickan

vacker_flickan

Opublikowano
Opublikowano

moje nazywa się: Stowarzyszenie Przeciw Ambicji — Demokratyczna Akcja Jebniętych
działalność jest tajna, mogę powiedzieć tyle, że, by wstąpić, należy wpłacić jednorazowo pewną sumę pieniędzy, wykazać się alkoholem, potencjałem dobrej woli do okazania tej złej
trzeba być również leniem i ogólnie mieć w dupie, można nie mieć w dupie najwyżej trzech dowolnie wybranych rzeczy
(chociaż zastanawiamy się ostatnio w Prezydium, czy ten przepis nie jest zbyt liberalny, bo idealistycznego tatałajstwa nam się naschodziło ostatnio)

Klaudiusz

Klaudiusz

Opublikowano
Opublikowano

a ostatnio taki pan w tv powiedział że, cytuję: "jesteście zajebiści" czy on też łamał reulamin??? no a może chodzi o "przekaz podprogowy" który nasz szanowny Pan Administrator Ludzkość afirmujący niestrudzenie tu' wyczytał: czyli skrót od pełenj nazwy stowarzyszenia brzmiący: S.P.A.D.A.J. ??? :DDD

vacker_flickan

vacker_flickan

Opublikowano
Opublikowano

Przepraszam Szanownego Admina, ustawę o języku polskim oraz matkę Whitney Houston. W najbliższych dniach odbędzie się nadzwyczajne posiedzenie Prezydium Stowarzyszenia Przeciw Ambicji — Demokratycznej Akcji J.....tych, podczas którego będzie dyskutowana zmiana nazwy ww. stowarzyszenia. Problem wszakże jest jeden: odpowiednie dać rzeczy — słowo; bo jeśli to stowarzyszenie zrzesza ludzi j.....tych, to jak to umieścić w nazwie, aby nie było sprzeczne z cytowaną ustawą?
Chciałbym również zwrócić uwagę, że skoro Administracja powołuje się na ustawę, to chyba powinna znać jej treść; otóż ww ustawa zabrania również używania słów obcobrzmiących, o ile istnieją odpowiedniki rdzennie polskie. Nie zauważyłem, aby w takich sytuacjach zdarzały się interwencje.
Nie to, żebym zgłaszał jakieś pretensje, ja tylko proszę, aby ustawę czytać przed stosowaniem:) (aby uniknąć jej wybiórczego traktowania:).
pozdrawiam gorąco

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Zero i absolut

      Przez huzarc · Opublikowano

      Tylko człowiek może być jednocześnie Zerem i absolutem A bóg absurdem  i nieskończonością  Wszystko pomiędzy jest rzeczywistością   Bawicie się w strach Bawicie się w śmierć  I śmiech    A mają one namacalny kształt   Gdy wydobywam zwęglone oddechy z dymiącego pogorzeliska lub worek kości  wmiażdżony w stal torowiska   Istniejemy przez nasze groby   Wieczność  to pamięć przerysowana przez horyzont  otwartych szeroko  bram cmentarnych  
    • Mikołaj_Batkiewicz
      Oda do ziemiaństwa utraconego

      Przez Mikołaj_Batkiewicz · Opublikowano

      Na skraju kraju ongiś straconego Stoi ruina, a w niej już żadnego Miłego Bogu nie uświadczysz ducha. Wszystkich zabrała dziejów zawierucha.   Tam gdzie sień była teraz rosną chaszcze, Tam gdzie pan sypiał jeno zając zaśnie, Gdzie dawniej była miłość i zabawa Dziś głucha cisza uśmiechu zabrania.   A moje serce do czasów ucieka, Gdy wśród tych murów mieszkała uciecha I widzę mocą mojej wyobraźni, Jak się na dworku musiało dziać dawniej.   Rysuje mi się dom między dębami Pokryty bluszczem, zdobiony różami, Z kominem, który gwiazd na niebie sięga I z gankiem ślicznym – dla oka przynęta.   Obok jest ogród, sad w owoc dorodny, Pasieka skromna oraz oczko wodne, Rzeczka szepcząca, cichy mostek na niej Jeszcze młyn stary i gniazdo bocianie.   Dalej są pola całunem zbóż kryte, śród nich mieszka zwierz, ptactwo rozmaite I żeńcy chodzą gdy nastaną żniwa, Ze zbiorów później nawarzą im piwa.   Łąki zielone – pasą się koniki, Gdy przyjdzie zima prowadzą kuligi; Latem bez pracy w głowach jeno harce, Kiedy rusałka zagra na piszczałce.   Nawet i piękna czym jest ta sielanka, Gdy w porównaniu stawiona ziemianka, Której lico lśni wdziękiem tak nadobnem, Że tylko nimfy pokrewieństwa godne.   A co jest w dworku? Co się w środku dzieje? Fasada pączkiem, tak wnętrze nadzieniem. Po kątach kryją się skarby i cacka I smok wawelski i bajka sarmacka.   Zbroje błyszczące – bitwy pamiętają, Stare portrety – dumnie spoglądają, Szabla na ścianie – znała Chodkiewicza, Robił nią sprawnie antenat dziedzica.   I lutnia leży, córką jest poezji, Jej krystaliczny dźwięk nadaje pieśni Utkanej słowem magii i rozmiaru, Kto się jej dotknie ze strun rzuca czaru.   A wiersz musi mieć smak lepszy od wina, Kiedy w piwniczce masz bezmiar węgrzyna By zaspokoił to słynne pragnienie I żeby Polak nie stał zaraz w niebie.   W końcu śmietanka – stare meble z wiśni, Fotel wygodny – cóż ci się w nim przyśni. Krucyfiks stary – symbol silnej wiary, Bez niego w domu diabły by mieszkały.   Po co obraz ten słowem swem maluję? Po co duchy dni drzewych wywołuję? Bo tęskno mi jest do tych dawnych czasów, W których się żyło niby pośród kwiatów.   Bo wtedy było pięknie i spokojnie, Żyło się wolno, beztrosko i skromnie. Takiego życia dla się pragnę właśnie, Wiem że niejeden Polak mi przyklaśnie.   To nasz ideał wspólny, narodowy, Żeby żuć trawę jak to robią krowy, Bo polska dusza za światem ugania, Który zabiły wojny i powstania.   Dość udawania, żeśmy ród rycerski, Czas się przyznać, że tworzymy lud wiejski I nieważne któż to był twoim przodkiem, Ty też możesz wieść takie życie słodkie.   Bo dziś nadeszły znów spokojne czasy I każdy twój dzień może być jak wczasy. Inni mogą bić się i sobie grozić, Nienawidzić się, wojnami dowodzić.   A Ty i Ja niech mamy lipę własną, Pod którą można – ach! Leniwie zasnąć, Kiedy uchroni ona swojem cieniem Przed uderzającem słońca promieniem.   Niech inni mają hufce i sztandary, Niech inni giną we krwi wśród pól chwały. Dla mnie po niebie niech idą kłęby chmur Niech ja wypocznę na materacu z piór.   Wy się bogaćcie -jeśli chcecie- chciwie, Żyjcie w pośpiechu, jeśli tak lubicie, Miejcie wy sobie skarbce pełne złota! Tymczasem dla mnie niech płynie patoka.   Bursztynowego złociutkiego miodu, Za którego smak podziękuję Bogu Oraz -rzecz jasna- tobie tłusta pszczółko Mojego domu pyszna przyjaciółko.
    • Berenika97
      Asymetria

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew Piękny wiersz o paradoksie estetyki. Doskonała harmonia, choć estetycznie przyjemna, może być nudna, podczas gdy asymetria - "urwane skrzydełko" motyla właśnie przez swoją niedoskonałość budzi wzruszenie.  
    • Berenika97
      trochę ciepła

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Czarek Płatak Mocny wiersz. Ten skok od wielkich gestów historycznych - Jezus, Schollowie, bohater z Tiananmen - do "chciałbym zasnąć z twoim oddechem na szyi" to wywołuje dużą porcję refleksji. Czasem po wszystkich myślach o poświęceniu i zbawieniu zostaje tylko potrzeba zwykłego ludzkiego ciepła. I może to właśnie jest najważniejsze.
    • Berenika97
      Siegfried Sassoon - Samobójstwo w okopach (Suicide in the Trenches)

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Andrzej P. Zajączkowski Mocny wiersz o okrutnej prawdzie wojny - jak zmienia ludzi i jak daleko jest od romantycznych wyobrażeń o heroizmie. Ten kontrast między radosnym żołnierzem-zuchem a złamanym człowiekiem w okopach to potężny cios. I ta końcowa przestroga dla tłumów wiwatujących...  ma w sobie prawdziwą mądrość kogoś, kto widział zbyt wiele.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...