Wodopój

[tie-break]

Rozpościerasz się ciszą, a ja nad nią śpiewam.

Chcę być wodopojem. Przyprowadź do niego słowa,

lękliwe gazele.

Jestem wodopojem. Zaczerpnij ile pragniesz

wieczornego spokoju do księżycowych dzbanów.

 

Drżysz przed chwilą, w której ciemność wykopała norę,

a ja rozłupuję nocne niebo na dwie połówki kryształu.

Pustynia pod stopami oddycha,

faluje; gazele czujnie śpią, lęk tętni w ich nozdrzach.

Raz po raz podskórny dreszcz wzbija w powietrze

roziskrzony piach.

 

Ty jesteś pamięcią ciepła, ja samotnym podmuchem.

Ty jesteś gazelą, która uciekła gwiazdom,

ja jestem wodopojem. Jedyne, co potrafię, to czekać.

Ty mówisz, że bolało, ja biorę twoją twarz

w dłonie.

[huzarc]

@tie-break

To bardzo delikatny, kojący zarazem wiersz. Widać w nim pragnienie bycia dla kogoś spokojnym miejscem, ostoją , azylem. Motyw wodopoju i gazeli pięknie oddaje kruchość tej drugiej osoby i cierpliwą, nienachalną obecność innego. Pięknie do tego wkomponowane symbole i uroczy finał.

[tie-break]

@huzarcDziękuję :)

[bazyl_prost]

@tie-break fajnie, wodopój na kryształowej  pustyni, wolę dżunglę, nie lekceważąc tematu

Edytowane 37 minut temu przez bazyl_prost (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

@tie-break

 

przepiękny :) wieczornym spokojem gasząc pragnienie …obecności.