Biesy z mieszkania numer 16

[Simon Tracy]

Demonie w śniegu i mrozie zastygły.

Czemu Ty,

zrujnowane pustostany nawiedzasz

a boisz się

tego z koszmarów mieszkania?

Ty bez strachu,

stąpałeś po krwi przeklętych upiorów

w dziewiątym kręgu.

Ty wszechświaty,

tarłeś w dłoni na proch.

Anioły, tysiącami strącałeś do nicości.

A tego progu nie możesz przestąpić.

Bo czujesz strach i zło

większe od siebie wokół.

Ty, który opętywałeś

proroków i zbawców.

Teraz sam

boisz się tego namaszczenia.

Zaklęciem otwierasz drzwi.

I na śmierć pewną

posyłasz diablików czambuł.

 

To miejsce istnieje tylko

dzięki Twoim wspomnieniom.

Jest tak zimne i martwe.

Jak pochowane wraz z Tobą ciała.

Kochanka i jej piesek.

Krzyki zalęgły się na dobre w ścianach. Zagłuszają nawet po dziś dzień,

warkot pobliskiej fabryki

i klaksony samochodów.

Tutaj właśnie Cię zabito.

Później długo więziono.

To był samego Diabła spisek.

 

Wolisz być bezdomnym bytem.

Po wyjściu z grobowca

na światło życia.

Znicze na swej mogile pogasiłeś

i kwiaty wyrwałeś z wianków.

Ciało już dawno się rozpadło

a duch z rozpaczy gnije.

Jak owoce czy jarzyny.

W sypialni znajdujesz prawdę.

To po to tu przybyłeś.

Na łóżku, leży dziecka trup.

Na wpół zjedzone ma ciało.

Lecz nie przez rozkład

ani przez oddział Twych diablików.

[violetta]

@Simon Tracy wydaje się, że ludzie piszący i mówiący o tym przyciągają:)

[Berenika97]

@Simon Tracy

Niepokojąca wizja, w której operujesz mocną symboliką religijną i demoniczną.

Nie wiem czy dobrze odczytałam, ale widzę tu - demona, który sam doświadcza strachu. To odwrócenie tradycyjnych ról-  istota, która "tysiącami strącała anioły do nicości" i "tarła wszechświaty w dłoni na proch", teraz lęka się przekroczenia pewnego progu. To silny chwyt - pokazanie słabości w tym, co uważamy za uosobienie zła.

Wiersz zdaje się mówić, że najgorsze zło nie jest nadprzyrodzone - jest ludzkie, mieszka w konkretnych miejscach, w pamięci o konkretnych czynach. Demon jako "bezdomny byt" unikający własnej przeszłości to mocna metafora. 

Bardzo ciekawy - chociaż nie lubię horrorów! :)

 

[Simon Tracy]

@Berenika97

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I to jest cała istota tego wiersza.

Czasami dom jawi się, nie bezpieczną i spokojną przystanią, pełną spokoju i miłości a bezlitosnym, pozbawionym choć odrobiny ciepła więzieniem.

Bezdomny lecz dumny i potężny byt, który musiał ukorzyć się i wrócić do więzienia, które pętało jego czyny i myśli latami, widzi siebie sprzed lat w apatycznym stanie głębokiej depresji na łóżku jak w celi i doskonale rozumie, że teraz on zastąpi zjawę dziecka na tym samym miejscu na wieki.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - trudny wiersz - momentami boli -

                                                                        Pzdr.