lebioda

[Gosława]

Anna gotuje flaki
w wielkiej balii namacza jelita
rozczłonkowane cielsko woła
kruszeje w sieni
cienkie gazy nasiąknięte brunatną mazią
skutecznie odstraszają muchy

metaliczny posmak krwi wabi zgłodniałe zwierzęta
wielki łeb dynda na sztachecie
dwa cięcia siekierą między oczy
robactwo się złazi

żołądek czyści nożem wygrzebując resztki nieprzeżutej trawy
ogromny płat
pokrojony w cienkie plastry
niczym czerwia rozsypane na stole cierpnie

na oknie lebiodką porusza wiatr
zielone listki kołysze spokojnie
w prawo
w lewo
niewymuszony taniec

[Amber]

@Gosława 
Apetycznie połączony Taniec życia i śmierci w Twoim wierszu. Świetnie się czyta. Swoją drogą flaki podawane w wykwintnych restauracjach zdobyły sobie uznanie.

[Krzysztof2022]

@Gosława śliczne 

 

Pozdr.

Krzysztof

[Simon Tracy]

@Gosława Ależ mi się podoba ten kontrast ostatniej zwrotki.

Wspaniałe połączenie wręcz idylli chwili z brutalnym opisem martwego zwierzęcia.

[Marek.zak1]

Mocne i obrazowe. Może masz doświadczenia z móżdżkiem. Kiedyś teściowa mi podała, opieczony i był całkiem dobry. Do dzisiaj nie wiem, czy to nie była forma czarnej polewki:).  Pozdrawiam