Rozdźwięk karmy

[Leszczym]

 

Im wiek i zmarszczki bardziej ciebie pochłaniają

i gdy byłeś bo musiałeś broić na froncie

w sytuacji istnienia wielu ważnych decyzji

gdy zamieszałeś w niejednej tutejszej relacji

urosła ci karma w nie najmniejszą określoność

 

Karma ta – jeśli w ogóle jest – rzecz jasna

wybitnie i właściwie ciebie oddaje opisaniem

jest być może zacnym niezacnym podsumowaniem

twojego przepływu energii gdzie tyle naplotłeś

ta karma – o ile jest – znakomicie cię ujmuje

 

Tyle tylko, że przecież nie pamiętasz za wiele

nie dałeś rady objąć percepcją wszystkich spraw

nie słyszałeś nie widziałeś i się nie domyśliłeś

wątpiące otoczenie co do wielu bardzo wielu rzeczy

nie zdało ci dokładnej relacji z ciebie i z ciebie w sobie

 

Nawet jeśli mega mnogo po wielokroć wspominasz

nawet gdy czas da ci moc chwil na rozmyślania

i być może nawet gdy byłeś tutaj mocno uważny

i być może przemyślałeś płynące potoki codziennych zamiarów

wszystko to zbudowało twoje wyobrażenie własnej karmy

 

Wcale niełatwo jest się jednak domyślić i objąć pojęciem

wiedz i to, że karma faktyczna i karma wyobrażona

absolutnie nie muszą być jakkolwiek tożsame

byłoby wręcz czymś niepojętym gdyby takowe były

siostro i bratku bądźcie spokojni, macie w tym rozdźwięk

 

Piękna damo jeśli w swe życie mnie kiedyś zaprosisz

skorzystam i wejdę w nie z moim rozdźwiękiem karmy

oczekuj więc ode mnie nie najmniejszych niespodzianek

nie myśl sobie, że przejrzysz w jedną chwilę nasz efekt

może się udać tylko dobre lub złe całkiem zamieszanie

 

Ludzie słowa podobnie jak ludzie czynu i myśli

całkiem nierozważnie igrają z pojęciem karmy

dziwne im życia i chyba w sumie nie wychodzą

podważają ich nawet urosłe własne ziarna i manifesty

im lepsi są w skuteczność tym trudniej ich przeto ocenić

w świecie jedynie tylko w dziwnych intencjach nieocennym

 

Jeśli natomiast czegoś co nazywa się karmą nie ma

potraktuj ten wiersz jako tylko refleksyjny żart

zresztą generalnie w świecie pytań trudno jest o odpowiedzi

rozmyślam więc wiem że nie wiem Więc wiem że nie wiesz

Świetnie zdaję sobie sprawę że wszyscy nie wiemy. 

Ale czy w ogóle chcemy wiedzieć? Ja chyba już nie chcę. 

 

Warszawa – Stegny, 25.11.2025r.

 

Inspiracja – Poetka Aniat (poezja.org).

[Alicja_Wysocka]

@Leszczym Jak Ty się Michale fantastycznie zaplątujesz w swoje słowa. 

Jak byłam dzieckiem, to ciekawiło mnie co jest w środku kłębka i w ogóle jak on się tam miewa i jak wygląda, od czego się zaczyna. Jak rozwija go ciekawość od kłębka do nitki :)

[Leszczym]

@Alicja_Wysocka Alicjo, takie Poetki jak Ty mnie motywują do pisania. A to z punktu widzenia Waszych karm, o ile takowe istnieją, jest wielce nieoczywistym zagadnieniem :))

[Amber]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

… jesteśmy fragmentem obrazu, którego nie można ocenić z bliska.  Z perspektywy kosmosu wygląda poukładany:)

[Leszczym]

@Amber O właśnie to też, dokładnie tak. Jak obraz na ścianie, ogląda się go z pewnej odległości. 

[Christine]

@Leszczym Oryginalny tekst, podoba mi się. Karma - ciekawa sprawa do rozważań.

[Marek.zak1]

Ciekawe rozważania, a co do karmy, wierzę w nią i mam na to przykłady z własnego życia. Pozdrawiam. 

[Christine]

@Marek.zak1 Nie wiem, czy mogę Ci odpowiedzieć, Ale czasami rzeczywiście mam podobne doświadczenie.

[Berenika97]

@Leszczym Widzę tu głęboki sceptycyzm wobec naszej zdolności do prawdziwego poznania siebie – i trudno się z nim nie zgodzić. Masz rację – karma wyobrażona i rzeczywista to dwa wszechświaty nigdy się nie stykające. Twój tekst kończy się rezygnacją – już nie chcę wiedzieć. Rozumiem to. Ale ja jeszcze chcę. Trochę. Nie z nadzieją na prawdę, ale dla samego gestu, dla tego absurdalnego uporu bycia ciekawym. Ja jeszcze błądzę, wiedząc, że błądzę, i dziwnie mi to odpowiada.