na drogę

[lena2_]

smaki dzieciństwa

zostają na zawsze

jak posag

na dole i niedole

 

z każdym rokiem

nabierają wartości

wspomnień

 

 łącząc

podniebienie z sercem

 

 

 

Edytowane 12 godzin temu przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@lena2_ Jesteśmy pamięcią swego dzieciństwa:) pozdrawiam 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - czysta prawda zwłaszcza gdy dzieciństwo nie bolało -

                                                                                                 Pzdr. usmiechem.

                                                                        

[Toyer]

@lena2_Droga dzieciństwa bywa prosta - dorosłość to rozwidlenia 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... powielam te słowa, Leno. Lubię Twoje mini.

[Berenika97]

@lena2_

Podoba mi się metafora posagu - jest naprawdę mocna, bo posag to coś, co dostajesz na start, nie wybierasz tego, i zostaje z tobą "na dole i niedole". Dzieciństwo jako coś, co wnosisz w dorosłość, bezwarunkowo.

"Z każdym rokiem nabierają wartości wspomnień" - tu jest subtelna gra, czy to wartość sentymentalna rośnie, czy może te smaki stają się coraz bardziej wspomnieniami (a nie rzeczywistością)? To dwuznaczność, która wzbogaca tekst.

Ostatni wers jest piękny. "Łącząc podniebienie z sercem" - to fizjologiczne i emocjonalne jednocześnie. Smak to rzecz cielesna, ale pamięć smaku to już uczucie. Pięknie to ujęłaś.