westchnienie

[lena2_]

co zrobić
z nadmiarem czułości
rozpiętej
na liniach papilarnych

kiedy chłód
zdjęcia
nie oddaje dotyku

i znowu
marzną dłonie

[Migrena]

@lena2_

 

liryczne westchnie wyrażające bolesny nadmiar niewykorzystanej czułości. 

 

pozostaje ona niezaspokojona i kończy się zmarznięciem w obliczu braku realnego dotyku.

 

bardzo piękny, emocjonalny wiersz :)

 

 

[huzarc]

@lena2_

To poezja, która naprawdę wie, jak czułość boli w dłoniach.

I to jest piękne.

[E.T.]

@lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.

[Berenika97]

@lena2_

To delikatny, intymny wiersz o niemożności przekazania uczucia.

"Czułość rozpięta na liniach papilarnych" – to bardzo cielesny, dotykowy obraz. Linie papilarne to jednocześnie coś najintymniejszego (unikalność, tożsamość) i coś, co zostawia ślad. Ta czułość jest więc zapisana w tobie samej, ale nie może się przenieść na drugą osobę. To wiersz, który rozumie się ciałem, nie tylko umysłem. Ma w sobie ciszę i ból zarazem. Piękny!

 

 

[lena2_]

@Migrena dziękuję za uznanie dla wiersza:):)

@huzarc Dzięki serdeczne:)

@E.T. Dziękuję:)

@Berenika97 Bereniko zaręczam Ci, że Twoje komentarze są piękniejsze od moich wierszy:):) dziękuję:)