Między wersami

[Nata_Kruk]

 

      Między wersami

 

 

ona jedyna była przy mnie 
gdy ty nieobecny od zawsze
zastanawiałam się
czy wiedziałeś że w ogóle istnieję
aż przestało to mieć znaczenie 
zazdrościłam innym że mają 
rodzeństwo nie miałam
z kim wojować o trzy zabawki 
i tanią lalkę dla której byłam 
mamą i tatą

 

czasem nadgryzałam ołówki 
czasem marzenia 
i rysowałam 

 

w szarym bloku
przy szarych ścianach
wyrysowałam całkiem różowe

życie

 

i jeśli nawet nieidealne
to z własnymi lekcjami
do przerobienia 

 

 

 październik, 2025

[infelia]

@Nata_Kruk A teraz dołącz malunek z dzieciństwa dla dopełnienia ekspresji wiersza. Proszę.

[Gosława]

A ja zawsze marzyłam żeby być jedynaczką 

I powoli  krok po kroku wymazuję brata że wspomnień i życia 

Ciekawy wiersz

[Migrena]

@Nata_Kruk

 

wyjątkowo poruszający wiersz.

 

 kunsztowne przekuwanie bólu  dziecięcej nieobecności w triumf wyobraźni.

 

świetnie używasz kontrastu między "szarymi ścianami" a "różowym życiem".

 

to jest mistrzowskie i  świadczy o dojrzałym i skutecznym warsztacie poetyckim.

 

o czym przecież juz wiemy.

 

tytuł też jest super.

 

serdeczności :)

 

 

[Marek.zak1]

Jako jedynak znam temat i rozumiem klimat i to rysowanie, kiedy byłem sam, a także ucieczki w świat wyobraźni. Pozdrawiam

[violetta]

Ja miałam zdolności muzyczne i plastyczne w sumie, śpiewałam, rysowałam:)

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Nato, z której strony nie spojrzeć to będzie za i przeciw. Nie chcę się tutaj rozpisywać,

bo kocham rodzeństwo, ale nie masz pojęcia ile na głowie może mieć najstarsze dziecko.

[Amber]

@Nata_Kruk  Wyrysowane życie na różowo, kiedy kredki są w zasięgu ręki. Wiersz refleksyjny łady.

[andrew]

@Nata_Kruk

...

różowe myśli dziecka 

nie potrzebują okularów 

tulą do poduszki myśli 

płatające figle wyobraźni 

budują różne światy 

niedostępne dla dorosłych 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[Nata_Kruk]

@infelia... to, niestety, niemożliwe, zwyczajnie nie mam już ich.

@Gosława... za.. ciekawy.. dziękuję, a że wymazujesz brata z życia, przykro mi, bywa i tak między rodzeństwem.

@Migrena... jeśli poruszający, cieszy mnie i w ogóle, zostawiasz mi ciekawy komentarz. Dziękuję też za dobre słowo... :)

@Marek.zak1... to prawda, podobno jedynacy mają swoje 'ucieczki' i poświęcają czas sobie samemu.

Dzięki za zrozumienie... :)

 

Za cichutki ślad czytania, dziękuję... @Simon Tracy ... @KOBIETA ... @lena2_ .. @Posem

 

 

 

Edytowane 47 minut temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

Żebyś mnie źle nie zrozumiała 

Wiersz zatrzymał i to bardzo bardzo 

Ja go sobie na swój pokręcony sposób odczytuję 

Dużo z niego dla siebie wyniosłam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Nata_Kruk]

@violetta... toś Ty.. Ryba.. jak ja..:)

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, tzn. mam nadzieję, że dobrze Cię odczytałam.... wynoś to, co Ci się przyda.. ;) Dzięki za powrót.

 

@Alicja_Wysocka... ile Ty miałaś na głowie, nie wiem.. ale pojęcie jako takie mam, w rodzinie...

Mój wujek miał szóstkę dzieci i najstarsze - moja kuzynka - ubolewała bardzo nad tym faktem,

żaliła mi się, że jest jak mama dla tych młodszych... coś podobnego pewnie było u Ciebie.

Dzięki za 'wspominkę'.... :)

 

 

@Amber... fajnie, że refleksyjnie ładny... :) Ja 'kochałam' ołówek, choć jakieś kredki też były w domu.  Dziękuję.

 

Drodzy goście.. dziękuję za zostawione słowa... pozdrawiam wieczornie.

 

 

... masz rację Andrzej... :) dzieci mają swój światek i dobrze, gdy rodzice normalni,

w sensie.. bez patologii.

Pozdrawiam i dziękuję za wejście.

 

 

Edytowane 49 minut temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Nata_Kruk cieszę się że zdołałaś jednak ułożyć swoje życie.