Przejście

[Alicja_Wysocka]

Już nie pytam, kto winien.
Z milczenia nie ulepisz chleba,
z ruin nie zbudujesz dachu,
choćbyś znała każdy kamień po imieniu.

 

Byłam tam -
gdzie echo udaje głos,
gdzie spojrzenie znika
zanim dotknie skóry.

 

Nie chcę już czekać w cudzym oknie.
Zamykam je.
Zasuwam firankę z oddechu.

 

Wychodzę.
Pod stopami miękka trawa,
a w dłoniach
niespodziewanie lekkie serce.

 

Jeszcze boli,
ale to ból, który się już uczy
oddychać we własnym rytmie.

to ja - ta, która została, i żyje.

 

 

 

[huzarc]

@Alicja_Wysocka

To bardzo dobry wiersz, autentyczny i emocjonalnie szczery, subtelny i dojrzały w sposobie opowiadania o wychodzeniu z traumy. Mówi językiem bez patosu, lecz z cichą siłą.

[Alicja_Wysocka]

@Alicja_Wysocka Dzięki za komentarz, urodził się z nadmiaru emocji. 

[Marek.zak1]

Każdy ma inny sposób na wychodzenia z trudnych sytuacji. Jedni jedzą, inni głodują, jeszcze inni zamykają się w sobie, albo ćwiczą. Pozdrawiam

[Alicja_Wysocka]

@Marek.zak1 Dziękuję Marku, ja sobie próbuję układać z jednego miejsca na inne, ale póki co, mam bałagan, pozdrawiam serdecznie :)

[Berenika97]

@Alicja_Wysocka

Napisałaś o odwadze.

Najpiękniejsze jest to wyjście – ciche i stanowcze. "Zamykam. Zasuwam. Wychodzę." Krótkie zdania jak kolejne kroki.

I ta końcowa prawda - ból nie znika, ale przestaje być obcy. Uczy się oddychać "we własnym rytmie" – nie rytmie straty, nie rytmie tęsknoty, tylko swoim.

To piękny wiersz - bez złudzeń, ale i bez rozpaczy. Mówi - "Żyję nie pomimo bólu, ale razem z nim – i to jest moje życie, moje własne."

To piękne świadectwo.

Mam nadzieję, że dobrze odczytałam. 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 czytasz  między słowami, Berenika. Składam się.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Z milczenia nie ulepisz chleba,
z ruin nie zbudujesz dachu, - pięknie to brzmi - cały wiersz na tak Alicjo -

                                                                                         Pzdr.serrdecznie.

                                                                             

[Alicja_Wysocka]

@Waldemar_Talar_Talar Ale zaczynałam od dymu z komina i nie mogę teraz dopasować reszty, dziękuję Waldemarze, pozdrawiam również :)

 

[MIROSŁAW C.]

@Alicja_Wysocka

Emocja dobrze ubrana,

więc ma mój głos.

Pozdrawiam. 

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

 

tez tak myślę.

uwolnienie nie przychodzi z zewnątrz, ale z wewnętrznej, świadomej decyzji. 

 

odrzuć to co niszczy i buduj swój świat własnymi siłami.

 

nawet gdy to boli.

 

Alu.

to pobudzający wiersz jest !!!

 

 

 

 

[Alicja_Wysocka]

@MigrenaDzięki Jacku, mam gorszy czas, i nie ma na to lekarstwa, 

serdeczności :)

@MIROSŁAW C.Och, dziękuję :)

[Annna2]

@Alicja_Wysocka  byłam tam. Nie boję się śmierci.

Trzymaj się jakoś. Teraz taki czas. Taki czas

[Alicja_Wysocka]

@Annna2 Dziękuję Aniu, za ten osobisty komentarz. Serdeczności :)

@violetta, dziękuję

@[email protected] :)

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis, Podziękowania :)

[Omagamoga]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"przewróciło się niech leży " ;)

[Alicja_Wysocka]

@Omagamoga 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tylko, że ja się przy okazji przewracam o to, co leży :)

 

[P.Mgieł]

@Alicja_Wysocka Ton wiersza to pogodzona melancholia. Nie ma tu dramatyzmu — raczej łagodność, czułość wobec samej siebie. To poezja uzdrawiająca, pisana z perspektywy kogoś, kto już przeszedł przez ciemność i teraz po prostu jest.

To wiersz bardzo dobry — świadomy, spójny emocjonalnie, z wyczuciem rytmu i obrazu. Nie potrzebuje ozdobników.
Wyróżnia go autentyczność i wyważenie – widać, że każde słowo zostało wybrane z troską, bez przypadkowych metafor.

Jeśli miałbym podsumować jednym zdaniem:

To wiersz o powrocie do siebie – cichy, prawdziwy i mądry bólem, który przestał krzyczeć.

[Alicja_Wysocka]

@P.Mgieł Nie spodziewałam się takiego komentarza, jestem naprawdę mile zaskoczona.
Pisałam w dużych emocjach, niemal na bezdechu, i cieszę się, że wiersz dotarł tak głęboko. Dziękuję za tę czułą lekturę i słowa, które trafiają prosto w serce. :)

Edytowane 28 Października przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[viola arvensis]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak czy owak serce na dłoni... Jakie to znajome.

Piękny wiersz !