Deszcze

[huzarc]

 

Deszcz zaciąga szarym zaciekiem

przez krawędzie nieba.

Roztrzepany pisk

wierzga na torach.

 

Zaciągnięty hamulec .

 

Nie ma słońca,

ale ono widzi i patrzy.

 

Szybko to zróbcie —

czekają jeszcze zwłoki wojenne,

a szef to pasjonat

historycznych trofeów.

Ten tu — to tylko wypadek.

 

Już urząd pani prokurator skacze

w szpilkach na tłuczniu,

po nasypie kolejowym.

Ona ma swój cukierkowy styl. Lubi to.

 

Na zawilgoconym papierze

długopis nie chce się odcisnąć

gęstym znakiem tuszu.

To problem.

 

Parę zdjęć

i resztę dopisze się w cieple —

chmury zainspirują.

 

Trafił go buforem w czoło,

potem przemieliły przednie koła.

Skład był w pędzie,

on był otyły —

mięsa zatem sporo,

tylko twarzy brak.

 

Idziemy wzdłuż toru,

każdy fragment trzeba opisać i zebrać —

nie przed psami czy ptakami,

- dla porządku, dla protokołu.

 

Obok rosną jakże bujne

krzewiny czerwonych jagód.

Pewnie są słodkie, te najmniejsze takie są…

 

A pękł jak pomidor.

Raz jednego znaleziono u nas na torach,

a resztę — w lokomotywowni,

na drugim końcu województwa.

I czyja to była sprawa potem?

To dopiero jest zasadnicze pytanie.

Logika prawa.

 

Skład stoi,

a pasażerowie nerwowo patrzą na zegarki.

Maszynista, stary fachowiec —

to jego dwudziesty w życiorysie.

 

Przyjechał karawan

i zbiera po nas szczątki.

Ale który dziś dzień?

Wychodzi, że już jest drugiego,

więc ich umowa wygasła.

 

Ktoś inny powinien worek wypełnić.

Wysypują więc zawartość na nasyp —

taka pomyłka.

Zaraz będzie ktoś inny.

 

A deszcz pada

i będzie padać

przez cały dzień —

aż po noc.

 

[Migrena]

@huzarc

otworzyłeś przed nami  wstrząsający, anty-liryczny obraz konfrontacji śmierci z zimną, biurokratyczną maszynerią i obojętną naturą, napisany językiem twardym jak szyny i mokrym jak nasyp kolejowy.

 

tyle o świetnym wierszu !!!!

 

ale Twój styl pisarski ?

widzę świetne pióro - literacka klasa wyższa.

 

piszesz podobnie jak wspaniały pisarz lat sześćdziesiątych Andrzej Brycht.

"czerwony węgiel", "opadanie ziemi".

zimny beznamiętny głos pisarza w obliczu tragedii.

 

zachwycam się Twoim wierszem.

 

pokazałeś dużą klasę !!!!

 

[huzarc]

@Migrena Chylę wdzięcznie czoła za komentarz:) I nic nie jest tu wymysłem, może tylko język opowieści…

[Annna2]

@huzarc 

A deszcz pada

i będzie padać

przez cały dzień —

aż po noc.

 

Tak będzie padać. Przestanie dopiero gdy wielkim tego świata przestanie się opłacać by padał-

alegoria wojny) 

Wojna to biznes, gdyby wielcy tego świata zechcieli- skończyliby w 15 minut. Ale nie chcą,

bo wojna to kasa i im się opłaca. Ich niewiele obchodzi los zwykłych ludzi, to to ich nie dotyczy-

to zwykli ludzie muszą ginąć, cierpieć. Umierają dzieci. Wojen nie wywołują najsłabsi.

 

"Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze tak samo zaskoczonych”(A Camus)

 

Będziemy zawsze, chociaż patrząc sobie w oczy,
Jedli siebie nawzajem wydzierając z gardła.

Abyśmy tylko sami byli zdrowi,
Będziemy pili, choć z wspólnego garnka.

Choć dłoń wzniosłemu hałasu uprzejmie przyklaśnie,
Imię pokoju zawsze ciałem wojny się stanie.

(R. Wojaczek)

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@huzarc mocny.

[viola arvensis]

@huzarc Poruszający tekst. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 Przypomniałeś mi mój ukochany utwór K.K. Baczyńskiego "Deszcze"

 

Deszcz jak siwe łodygi, szary szum,

a u okien smutek i konanie.

Taki deszcz kochasz, taki szelest strun,

deszcz — życiu zmiłowanie. 

........

[huzarc]

@viola arvensis Deszcz przypomina… i łączy niebo i ziemię. Dziękuję za komentarz, świetną refleksję. Pozdrawiam:)

[violetta]

Deszcze niespokojnie :)