poranek

[Berenika97]

budzę

ciszę

powoli odgarniam sen

jeszcze ciepły

twoim dotykiem,

splątany z pościelą

za oknem dzień wstaje beze mnie
powoli odrzuca szaromglistą pierzynę

zagląda do środka

tylko czajnik gwiżdże na wszystko

w kuchni unosi się aromat kawy
miękki i zbyt blisko skóry

oplata mnie

jakby chciał być twoimi

dłońmi - bezczelny -

rozbudza mnie czulej niż

powinien

moja filiżanka - kapryśna arystokratka -
gardzi mlekiem,
pragnie śmietanki

do towarzystwa żąda podstawki
chce delikatnego gestu

który trwałby dłużej niż chwila

a budzik choć

uciszony
nadal ponagla sekundy
i popycha mnie

czas wyjść na scenę dnia

[huzarc]

@Berenika97 Wiersz, który czuje materię. Jednocześnie kameralny i zmysłowy, opowiadający o codzienności, pełen detali, rytmu, zapachów, ciepła i ironicznego dystansu. 

Łączy w sobie intymność chwili z subtelnym postrzeganiem rzeczy w niej obecnych i sensualną fakturą ich odczuwania, tworząc nieoczywisty nastrój ironii i czułości zarazem. Pozdrawiam.

[Annna2]

@Berenika97  erotyk taki delikatny

 

ps. to dwie połówki jednej pomarańczy.

Pachnący kawą z cynamonem(i Nim) i ze spienionym mlekiem.

 

 

 

Edytowane 3 godziny temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Śliczny opis poranka człowieka szczęśliwego, budzenie, wstanie, śniadanie. Naprawdę warto:). Pozdrawiam

[Migrena]

@Berenika97

 

Bereniko.

 

niesamowicie zmysłowy i intymny portret granicy między snem a dniem.

 

z tą samą czułością, z jaką opisujesz ciepło dotyku i kawy, uchwyciłaś wewnętrzny konflikt między pragnieniem trwania a nieubłaganym wołaniem "sceny dnia".

 

Twój wiersz jest esencjonalnym łykiem życia, gorzkim i słodkim jednocześnie - brawo za wrażliwość !

 

ukłony :)

 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 Mój świt, wstaje zazwyczaj wcześniej niż ja, nie robi mi kawy, tylko ja jemu

- też biała.  Masz rację śmietanka jest lepsza, podkręca smak i jest bardziej przymilna dla języka

i jest tak trochę zamiast śniadania.

Budzik jest w telefonie, ale nieaktywny, a telefon wyciszony, bo to przecież mój święty czas.

Na kawę i na poezję i niech mi nikt nie próbuje zmieniać tego, co moje. 

Mówiłam, Bereniko, że jesteś jakby siostrzana :)

 

 

[Berenika97]

@huzarc Dziękuję! Rzadko ktoś czyta tak uważnie - te słowa o ironii i czułości zarazem trafiły prosto w intencję. Pozdrawiam serdecznie. :)

@Annna2Trochę tak, taki subtelny ten poranek. :)Cieszę się, że "zobaczyłaś" kogoś w tle.  Bardzo dziękuję! 

@Marek.zak1Bardzo dziękuję! Rzeczywiście warto :)) 

@MigrenaDziękuję! Twój komentarz sprawił, że zobaczyłam swój wiersz na nowo - i że warto było go napisać. :)

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! "Na kawę i na poezję i niech mi nikt nie próbuje zmieniać tego, co moje." - ostatnio chyba mam podobnie. :))) Zawsze chciałam mieć jakby "siostrzaną duszę"  - przemiłe słowa i dzięki za nie. :)