JUŻ

[Pan Ropuch]

Kto by pomyślał,
Że o to, co ma matka ziemia,
Przyjdzie nam się bić
I mordować – wartko, równo iść w szeregu
Za mogiłą czyjąś po mogiłę swoją?

 

Kto by pomyślał,
Że o to, jak naszpikowany ideologią,
Masz kręgosłup – jam ten prawy!
I pouczać – dziarsko, z werwą – tłumy
Za wolę czyjąś za niewolę swoją?

 

Kto by pomyślał,
Że ani kroku dalej – tylko zamęt,
Zawierucha: padnij, spocznij, napnij ducha
I zresetuj, skoro dychasz,
Za straceniem kogoś – zatraceniem siebie?

 

Kto by pomyślał,
Że dopadnie nas to wszystkich
Bez wyjątku: kamień, pięść i znieczulica
I jużś gotów – by wymierzyć cios
Za nienawiść czyjąś, w tym nienawiść swoją

 

 

 

 

 

Edytowane 4 godziny temu przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Pan Ropuch

To nie jest tekst o wojnie w sensie historycznym, ale o codziennej wojnie człowieka z samym sobą – o tym, jak łatwo powielamy schematy przemocy, ideologii, nienawiści, często nie zauważając, że stajemy się własnymi ofiarami.

[Sylwester_Lasota]

Mówią szczerze, jeśliby ktoś mi powiedział, powiedzmy jakieś trzydzieści lat temu, że dożyję tego w czym jeste teraz, to bym mu nie uwierzył... raczej posadził by go o jakiś rodzaj niestrawności umysłowej... a jednak... jest jak jest.

 

Pozdrawiam.