Bóg czerwieni

[huzarc]

Ku niebu, ku niemu niemy ogień pęka

Powietrzem zmąconym przez upiory czerwieni,

Hukiem rosy klejąc oczy do szpiku trwogi

Gdy, jak w kolebce tuląc się do karabinu

Widzę pchłę, co pełza po brudnym brzegu palca.

 

Ja zginę, ona przetrwa — nim zamknie się ręka,

Nad jego światem, jak ciemność w sercu kamieni,

Stojących jak szubienice wokół mej drogi,

Co wytną mi krzyż zamiast korony z wawrzynu,

Na skroni znamionami żelaznego walca.

 

 

Edytowane 10 Października przez huzarc (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@huzarc  Wiesz co? 

Co wytną mi krzyż zamiast korony z wawrzynu,

Na skroni znamionami żelaznego walca.

Robi wrażenie. To jak sumienie- wdrażanie się w nie, drążenie.

Wiersz łał!  Poetycko- filozoficzny. Piękny.

[Sylwester_Lasota]

Świetnie odmalowany klimat grozy frontowych realiów (jak zgaduję), ale myślę, że można jeszcze co nieco w tekście poprawić. Mówiąc szczerze, nie przekonuje mnie jakoś "pchła, co pełza mym brudnym brzegiem palca". Widziałbym to jednak jakoś inaczej. Powiedzmy bez "mym" i "brzegu palca", ale nie chciałbym też za bardzo ingerować w gruncie rzeczy dobry tekst.

 

 

Pozdrawiam

 

 

Edytowane 10 Października przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Sylwester_Lasota dzięki:) i nigdy słowa nie mogą być niestety takie, jakie by się chciało, aby były. Pozdrawiam:)

[Migrena]

@huzarc

intensywny, apokaliptyczny i egzystencjalny wiersz.

 

Prawdziwa tragedia egzystencjalna nie polega na samej śmierci, lecz na uświadomieniu sobie, że indywidualna ofiara i wielki Ból Człowieka ginie bez echa.

Miażdżony przez żelazny walec historii, podczas gdy bezrefleksyjne, pierwotne życie triumfuje w brudnym detalu.

Brawo !!!

[Berenika97]

@huzarc

Niezwykły jest ten wiersz. Uderzyłeś brutalnością kontrastu między monumentalnością wojny a mikroskopijną pchłą na palcu. Ta obserwacja owada w obliczu śmierci jest genialna w swej prostocie i przerażająca w wymowie. Ale też obrazy - "żołnierza tulącego się do karabinu jak do kolebki" - jakiż to paradoks! Czy też kamienie stojące "jak szubienice wokół mej drogi" - pejzaż jako wyrok. Bardzo refleksyjny!

 

 

[andrew]

@huzarc

...

gdy wolna wola 

kruszy i duszę 

patrzymy w górę 

z wyrzutem 

gdy gra Chopina 

słuchamy z zachwytem 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

 

[Simon Tracy]

Wspaniałe ukazanie, całkowitej zbyteczności egzystencji jednostki w starciu z całym bezmiarem tak wojny samej w sobie jak i wojny ze światem 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się. Mój poprzedni komentarz mógłby być tego dobrym przykładem. Było w nim tyle błędów, że musiałem go przeedytować :).

Wszystkiego dobrego.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@huzarc... i co ja tu mogę.. dołączam.