wbrew

[lena2_]

spokój
nie zawsze bywa
święty

gdy odwraca głowę
by nie widzieć krzywdy
pławi się w niewiedzy
hodując beztrosko

 

obojętność

[tie-break]

@lena2_ O, dzisiaj od rana mam szczęście do historii z morałem.

Grzech zaniechania, o którym  piszesz, najczęściej ma podłoże w lęku. A to już się wiąże, zazwyczaj, z poczuciem sprawczości. Człowiek, który ma świadomość tego, że to co robi, ma sens i zostanie doprowadzone do zamierzonego rezultatu, po prostu działa. A kiedy czuje, że nic się nie da zrobić, że tylko narobi sobie kłopotów, wówczas betonuje się w bezpiecznej strefie komfortu.

Brakuje mi czegoś w tym wierszu. Zaczęłaś od samego wierzchołka góry lodowej, a pod powierzchnią morza, tj. w duszy i umyśle ludzkim, dzieje się znacznie więcej.

[Jacek_Suchowicz]

spokój który nie jest święty 

obraca się przeciw człowiekowi

 

jak długo można patrzeć i nie widzieć

lub nie chcieć zła zobaczyć

czekać aż w końcu do nas przyjdzie

zniszczy efekty naszej pracy

 

pozdrawiam

[Alicja_Wysocka]

@lena2_ Czasem „święty spokój” to tylko wygodna cisza - taka, co nie patrzy, by nie widzieć.
Bo prawdziwy pokój nie boi się bólu - ma odwagę spojrzeć w krzywdę.

[Marek.zak1]

Bardzo trafny przekaz w udanym wierszu. Pozdrawiam