ICHNIA

[Natuskaa]

ich świat jak twierdza

ich świat jak zagadka

ich a może moja

 

warstwami nakładana

na z wnętrza stary cel

do którego zdążam

nie pamiętając o tym

 

ich bańka mydlana

ich sól do potraw

ich a może moja

 

bywa taka nietrwała

jak chwila jak sytość

jak demo program

działający w tle

 

ich miłość do mnie

ich szacunek do mnie

ich a może mój

 

mijany codziennie

zgryźliwy wrażliwy

przeciętny na skali

szarość pospolita

 

nasza do kolorowania

 

[huzarc]

@Natuskaa

Ten wiersz ma w sobie dojrzałość i ciszę, jakby pisał go ktoś, kto wiele widział, ale nie chce już krzyczeć.

To tekst o godzeniu się ze światem, który może być niedoskonały, pozorny, czasem groteskowy, ale jednak „nasz”.

Czuć tu świadomość uczestnictwa, nie tylko oceniania – to czyni go uczciwym i bliskim. Pozdrawiam:)

[Berenika97]

@Natuskaa Wydaje mi się, że balansujesz między tym, kim jesteś naprawdę ("z wnętrza stary cel"), a tym, co nawarstwiają na niego inni lub samo życie. To bardzo ciekawe pytanie o to, co w nas jest prawdziwie nasze, a co nałożone.

[violetta]

@Natuskaa fajne zamyślenia:)

[iwonaroma]

Super w całości.

A w szczególności :) bardzo podoba mi się tytuł. I ten zmieniający się refren...

 

[Marek.zak1]

Wiersz fajny, ale tytuł to mistrzostwo":)