Miłość z lata

[Migrena]

 

 

Spotkaliśmy się w lipcu.
Lipiec miał smak rozgrzanego szkła i skórę asfaltu,
pulsującą pod stopami jak czarna planeta.
Twoje spojrzenie wbiło się we mnie
jak igła gramofonu w winyl -
i odtąd cały świat grał tylko naszą piosenkę,
drżącą, drapiącą, aż do krwi.

Wrzesień nadszedł jak chirurg:
przyłożył chłodny metal do piersi
i bez znieczulenia rozciął nas na dwoje,
zostawiając wnętrzności tęsknoty
na stole kalendarza.
Odległość nie była kilometrami,
ale nożem, który codziennie obracał się
w tym samym miejscu.

Wyjechałaś.
A ja zostałem z ciszą,
która pachniała twoimi włosami,
i z nocami, które były centryfugą,
wrzucającą mnie w bezsenność,
aż kręciły się we mnie resztki twojego głosu.

Obiecałem: będę dzwonił,
i dzwonię.
Każdy telefon to cienki kabel
łączący nasze rozproszone dni,
aż kabel stanie się kręgosłupem
i popęka pod ciężarem słów.

Bo jesteś jedyną.
Nie morzem, nie różą, nie ogniem -
ty jesteś pryzmatem,
który rozsypuje światło na tysiąc odcieni,
i rozbitą żarówką,
która wbiła się we mnie i każe świecić
światłem, którego nie da się zgasić.

Aż przyjadę.
Bo nie mam wyboru.
Bo kto raz dotknął twojej obecności,
ten już nigdy nie będzie miał skóry,
tylko otwarte okno na ciebie.

 

 

 

[Marek.zak1]

To dla mnie twój najlepszy wiersz, po całości, a ostatnia część w szczególności. Pozdr. 

[Annna2]

@Migrena Piękny i poetycki bardzo.

[Migrena]

 

 

@Annna2

dzień dobry Aniu :)

dziękuję pięknie :)

 

 

 

@Marek.zak1

miło mi to słyszeć :)

dzięki wielkie :)

 

Edytowane 1 godzinę temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Skróciłeś się mocno i moim skromnym zdaniem - jest lepiej. Bo wiesz, jak dużo i długo,

to można pogubić, zapomnieć, nie zauważyć, a przecież szkoda, bo nie po to piszemy. Mam na myśli czytelnika, nie autora. 

Pamiętam i wiem, że piszesz niepohamowanie, Twoje słowa spadają wodospadem, jedno na drugie

i rozpryskuje się znaczenie na mgłę.

To tyle, mam nadzieję, że nie pozwoliłam sobie na "za wiele"

Serdeczności.

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

Alu.

przecież dobrze wiesz, że Ty i reszta pięknych pań możecie robic ze mną wszystko !

Wasze myśli są dla mnie inspiracją.

Czasem wymagam aby mnie " wyprostować".

 

Obiecałem Ci się skrócić i oto efekt :)

 

dziękuję Alu :)

bardzo !

[huzarc]

@Migrena

To wiersz, który działa jak fotografia uczucia w ruchu – z jednej strony ma delikatność wspomnienia, z drugiej brutalność chirurgii rozłąki.