Moje ja

[Annna2]

 

 

To nieprawda że nic się nie stało,
że drobnostka, mała rzecz epizod na scenie.
To nieprawda że tak musi być.

Ktoś mówi nie słucham,
bo w powietrzu kotłują się zmysły
Bunt się rodzi i nędzna zawierucha.
Gra nie o pieniądze się toczy,
lecą prośby głuche jak kamienie.

Chmury swe postronki zrywają
gniewne pomruki już słychać z oddali.
Z jednego volt powstają tysiące,
one mury obalą.

Dalej jest tylko przepaść porzucona.
jak ta sukienka co nieco już przykurzona.
W kącie teraz troszeczkę pomięta.
Och jaka piękna!

Kolorów czujności nikt nigdy nie zatrze
jak prawdy,
że nic nie dane zostało na zawsze
Moje ja wychodzi z cienia,
ale przecież mnie nie ma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[sam_i_swoi]

Bardzo osobisty wiersz, i osobliwy. Podoba mi się ta palisada z onych, i kilka/kilkoro rzeczy jeszcze.
Pozdrawiam.

Edytowane 1 godzinę temu przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Annna2

Twój wiersz niesie w sobie gniew, który nie jest pustym krzykiem, ale wołaniem z głębi. Czuć w nim, że nie zgadzasz się na zakłamywanie rzeczywistości – na to „nic się nie stało”, gdy w środku aż kipi. Bardzo mocno wybrzmiewa napięcie pomiędzy światem zbiorowym (mury, bunt, volty, gniewne chmury) a prywatnym, intymnym detalem – sukienką, przykurzoną i zapomnianą. Ten kontrast robi wrażenie, bo przypomina, że historia i wielkie zrywy zawsze spotykają się z codziennością, drobnym ludzkim życiem.

 

 

[Annna2]

@huzarc Dziękuję.

Za piękny wpis

@sam_i_swoi  dziękuję

 

@violetta dziękuję

[sam_i_swoi]

jednakowoż czy też jednakże - odczuwa się tu duży wpływ romantyczności, może to ona tak kipi? że wręcz słychać Mickiewiczowskie; Przy tobie nie ma żywego ducha. Co tam wkoło siebie chwytasz? Kogo wołasz, z kim się witasz? - Ona nie słucha.
wersy następne wyraźnie prowadzą z przeszłości, lub sprowadzają tę zawieruchę, wiersz wyraża się z oddali w przeciwieństwie gdyby wołał w oddali, przepaść to wieloraki symbol, który w nieoczywisty sposób mówi o zatracie i starcie - przepadło. 
Tajemnicą dla mnie są jeszcze kolory czujności, dlatego czekałem na inne wypowiedzi, gdyż co najmniej intrygującą jest pointa.