Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

smutno

 

i chociaż wokół ruch olbrzymi

w sieciach na fejsach messengerach

człowiek samotny nic nie winien

czy ktoś go dzisiaj trochę wspiera

 

ktoś się zatrzyma i zapyta

jak tam zdróweczko co się dzieje

na klawiaturze kciuk oddycha

rozum wraz z ciałem wciąż głupieje

 

powoli mija era książek

rozmów kontaktów wspólnych czynów

życie społeczne ktoś pogrążył

wierzących wiara jeszcze trzyma

:(

Opublikowano

Umysł (na szczęście) zachowuje te wesołe  chwile, ale patrząc realnie młodość to znaki zapytania, niepewność, szukanie własnej drogi życia, zagubienie, stresy i odrzucenia i mnóstwo pracy. Niczego nie żałuję, jak śpiewa Edith Piaf, ale nie chciałbym do tego wracać. Czy obecnej młodzieży jest łatwiej, wątpię. 

Serdecznie pozdrawiam

Opublikowano

@Stary_Kredens
 

z Twojego wiersza, Kredensiku,
dzwonią jak dawniej nam tramwaje,
ale nie wożą już beztroski 

tylko zaklętych jakimś czarem

 

tylko telefon zamiast oczu

spojrzenie owszem ale szkane

uśmiech do siebie do ekranu

i można żyć godzinę dalej

 

i tak się śmieje dzisiaj młodość

bez tego przecież żyć się nie da

jeszcze słuchawki ma na głowie

kiedyś tak było? dzisiaj bieda

 

 

 

@Jacek_Suchowicz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

nie wiem czy winien czy nie winien

w jakoweś nicki się przebiera,

najlepiej co rusz w jakieś nowe

troi i dwoi - w kilku wersjach

 

później zamyka się w słoiku

żeby od życia się oddzielić

samotny, smutny, nieszczęśliwy

z postanowieniem - by nie wierzyć

 

nikomu nawet i niczemu,

nową receptę ma i pomysł

ty sobie zgaduj, stań na rzęsach

chciałbyś zaradzić jak? - się domyśl

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Nie wprowadzono w Polsce zakazu używania smartfonów uczniom. My nowocześniejsi. Choć wiele szkół ma to w swoich wewnętrznych regulaminach.

 

A oni tak z sobą po prostu rozmawiają.

Ten skręcający tramwaj faktycznie jako żywo. Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Edytowane przez wierszyki
A (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Marek.zak1 w zasadzie nie o tym pisałam w wierszu, ale odpowiadając na pytanie czy łatwiej? Ogólnie rzecz biorąc teraz nam wszystkim jest łatwiej pod pewnymi względami np.pranie, jednorazowe pieluchy, rozrywka na zawołanie , aż do przesytu, każdy może się uczyć itd. prawie każdy ma samochód wyjazd za granicę? W czym problem? Po prostu jedziesz, lecisz za PRL-u, no raczej tak nie było. Pełne półki wszystkiego, ciuchy jakie chcesz. Pamiętam jak my marzyliśmy o prawdziwych dżinsach. Jest łatwiej, lepiej , ale z tym wszystkim ludzie stali się jakby bardziej sobie obcy i wrodzy, podzieleni i właśnie odgrodzeni od siebie czymś jakby niewidzialnym. Internetem. Ale życie jest nadal , trwa i trwać będzie 

Kredens pozdrawiam i dziękuję za czytanie i komentarz 

@wierszyki może jeszcze wprowadzą 

Dziękuję i pozdrawiam 

Kredens 

@Rafael Marius miłe wspomnienia z młodości, czy to było w Warszawie?

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Migrena dzięki za odpowiedź i pochwałę 

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Alicja_Wysocka dziękuję za wierszowany komentarz

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   wzruszająca poezja -    to piękny, pełen ciepła testament miłości, w którym Berenika,  w subtelny sposób utrwala pamięć o ukochanej babci.   wiersz tak bardzo wzruszający, że brak mi słów....      
    • My tu badamy sens  I leczymy język z niewiedzy Statystyką rozmachu  I macaniem gruchotanych kości    Jak lekarz leczy ciało ze śmierci    Pochylamy się nad słowem  Które otrzymuje znaczenie winy Pod zgiętym paragrafem  W mocno zaciśniętym w pięść  Imadle dłoni  I człowiek nabiera kształtu  Wyrwany z kleszczy  Własnego uporu  Mit sztywnego  kręgosłupa  I dosłowność kary   Przemoc nad prawdą  Jest cokołem prawa  
    • Zejście w dół - schody wiją się jak śliskie węże, każdy stopień sapie bluesem, lampka mruga jak powieka starego boga dymu. Bam ! Gramofon w głowie startuje, perkusja serca wali w beton, cygaro w ustach żarzy się jak piec w hucie, dym wije się jak czarny anioł z pękniętego winylu, a ja - w koszuli z taniego snu - wskakuję w rytm, w ten upiorny Twist, jakby świat był jednym długim saksofonem, który krzyczy: tańcz, chłopie, bo zgnije ci dusza ! Słoiki z grzybami patrzą, zszokowane, zahipnotyzowane, ich marynowane oczy drgają od basu, sok z prawdziwków bulgocze jak stary James Brown. Kręcę się ! Biodra w ogniu, pięty w dymie, kosmos drży od mojego solo. Czuję, jak piwnica zamienia się w klub, światło żarówki pulsuje jak stroboskop z piekła, farba na ścianach tańczy jak płynny neon z lat sześćdziesiątych, a ściany robią "ooo yeah" pod nosem. Zegar na górze gubi sekundy, pająk na suficie kiwa się jak DJ na sterydach, i w tym jednym momencie, kiedy wypuszczam kłęby dymu, czuję, że jestem wszystkim : Elvisem po zmartwychwstaniu, duchem benzyny, głosem betonu, wirującym ogniem w słoiku po ogórkach. Twistuję dalej, aż buty topnieją od rytmu, aż serce się śmieje, aż grzyby zaczynają bić brawo wieczkami. I nagle czuję, jak czas się rozszczelnia - jakby cały wszechświat zrobił backspin, planety kręcą się w rytmie mojego biodra, a gwiazdy pękają jak lampy w piwnicy po ostatnim akordzie. A potem - klik. Cisza. Tylko mój oddech tańczy jeszcze chwilę, niewidzialny, spocony, jak ostatni akord z pękniętej płyty.                    zatańczysz ze mną ?      
    • Za sto lat będę mieć sto lat narodziłem się właśnie w tej chwili to co przeżyłem już się nie liczy dzisiaj zaczynam od nowa bez płaczu co początek życia obwieszcza już chodząc mówiąc marząc rodzę się sam z siebie bez udziału matki poród ten nienaturalnie zwyczajny zaśpiewaj mi sto lat w dniu moich drugich narodzin chcę żyć tak jak jeszcze nie żyłem życie nie wyszło kolejny raz się rodzę pewnie jeszcze nie raz o siebie się potknę upadnę wstanę i znów się narodzę zaśpiewaj mi sto lat dzisiaj odchodzę żeby przyjść na świat ponownie
    • @Berenika97 Przytulam Cię.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...