Metafizyka

[Berenika97]

Myślisz, że jestem słowem w księdze,

zakurzonym problemem filozofów?

Nie.

Jestem tkanką świata,

spojrzeniem, które sięga głębiej.

Zrzuć zasłony ze źrenic —

nie mieszkam za oknem,

lecz w pulsie światła,

w rytmie nocy,

w ciszy między słowami.

Niebo pęka jak skóra

i płynie z niego blask,

drzewa to tylko odbicie myśli,

ich korzenie - nici

którymi są zszyte światy.

Jesień nie jest czasem —

to przejście bez progu,

gdzie liść staje się pyłem,

pył gwiazdą,

która dawno zgasła,

a wciąż płonie w twoim oku.

Błękit to twoja krew,

cisza wokół ciebie nie jest pustką —

to wezwanie.

Twoje imię wpisano

w rdzeń wszechświata.

Gdy spojrzysz w lustro

i spytasz: "kim jestem?" —

zapytasz wtedy o mnie.

 

[Jacek_Suchowicz]

bardzo ładnie a ja dodam

 

przecież nie jesteś puchem marnym

chwilową muzą dawnych wieszczy

lecz tkanką świata też nie jesteś

spojrzeniem co na wskroś prześwietli

 

także nie mieszkasz w pulsie świata

lecz w pulsach tych co ciebie wielbią

i noc swym rytmem też rozkładasz

i uczysz kiedy przynieść ciemność

 

...

 

aleś narozrabiała komentarz doczeka się oddzielnego postu

:))))

[Berenika97]

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! 

[Annna2]

@Berenika97 - jesteś człowiekiem.

Po drugiej stronie szyby, za matrycą komputera siedzi człowiek-

emocje uczucia- to Ty.

Piękny

[Berenika97]

@Annna2Bardzo dziękuję, masz rację - człowiek, jego uczucia i sens jego istnienia - niepojęte! 

[Toyer]

Tkanka świata w pulsie światła mieszka - drzewa widziały więcej niż żyjący ludzie - myśl głęboka sięga - że nie skończonym jest kłębkiem - jesień to co roku wspomnienie - które czasem ma łzę w oku - wezwanie do ciszy - tak trudne jak dzisiaj czasy - w zwykłym lustrze odbija się ciało - w zwierciadle duszy - wszystko co oko nie widziało  

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 jestem dzisiaj zmęczony i jak dla mnie wiersz jest trudny w odbiorze, choć trzy ostatnie wersy na dłużej zatrzymują.

[Berenika97]

@Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! Rozumiem Cię doskonale! 

[Rafael Marius]

@Berenika97

 

Warto szukać tego co pod powierzchnią zjawisk się kryje.

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97
Piękne są te obrazy kosmiczne zszywające się z ziemią: liść w pył, pył w gwiazdę, gwiazda w oko. To jak koło życia, które wciąż się obraca.
Dla mnie to wiersz o tożsamości - ale nie tej codziennej („kim jestem w lustrze?”), tylko tej większej, gdzie człowiek i wszechświat to to samo.

[Migrena]

@Berenika97

Przemiana rzeczywistosci w doświadczenie metafizyczne.
Cudowna perspektywa cyklu istnienia.
Wiersz czuły i filozoficzny zarazem.
Bereniko.
To piękny medytacyjny  wiersz.
Piszę te słowa z wielkim szacunkiem do Ciebie.

[Roma]

Oj Bereniko, pięknie.

Napisałaś wiersz żywy, obecny, pełen i czułości i czegoś ponad nią...

Zachwycam się i pozachwycam się jeszcze trochę.

[Berenika97]

@Rafael MariusTo poszukiwanie zawsze prowadzi mnie do Stwórcy. Bardzo dziękuję! 

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Doskonale mnie rozumiesz, a miałam obawy, co do tego wiersza. :)

@MigrenaTwoje słowa - filozofa- są jak serca ukojenie. Bardzo dziękuję! 

@RomaBardzo dziękuję, rumienię się po Twoich słowach. :)

@janofor@WochenBardzo dziękuję! 

[viola arvensis]

@Berenika97 Bardzo głęboki wiersz. Twierdzę, że trzeba go czytać po mału a i wielokrotnie najlepiej, żeby też dotarł głęboko. 

Z podziwem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@viola arvensisBardzo dziękuję, chyba za bardzo lubię filozofię! :)))

[violetta]

Bardzo ładny, różne oblicza są.