(miłość jak choroba)

[beta_b]

Przydarzyła mi się miłość,
jak choroba,
i wirusem przyszła, skąd i
nie wiem czemu.
Przydarzyła mi się miłość
bardzo droga,
bo do Pana to uczucie:
zajętego.

Jak zachować godność skoro
ciężka sprawa,
przechorować i wyleżeć,
zamknąć oczy?
Przydarzyła mi się milość,
bardzo chora,
przyszła sama i się ze mną
od lat droczy.

Kto ma rację? Jak wyleczyć?
Łzy się leją.
Kto na miłość da zwolnienie
i L4?
To się leczyć psychiatrycznie
dziś powinno,
bo nie działa żaden lek na
zapomnienie.

Do szpitala mnie zabierzcie
na morfinę.
Boli miłość, która ujścia
ciągle nie ma.
Kroplówkami wlejcie płyny,
niech przeminie.
Chore serce - co sens uczuć
wciąż nie zmienia.

Nie prosiłam się o miłość
ani chwili.
A dopadła, cierpi dusza, puls podnosi.

..................
Od miłości - zbaw mnie Panie -
się modliłam.
A bez winy dziś kajdany
noszę w ciszy.

 

Edytowane 5 godzin temu przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@beta_b
 

przydarza się miłość,
jak choroba,
i nie ma na nią lekarstwa 
- tylko pióro,
w którym gęstnieje ból
i tęsknota.

 

szczęśliwi milczą,
a niespełnieni piszą 
- bo ich serce
musi się gdzieś rozlać,
musi zostawić ślad.

 

więc pisz,
bo z cierpienia rodzi się wiersz,
który unosi
nie tylko ciebie,
ale i tych, co czytają.

 

 

Beciu, przytulam Cię mocno.

[Berenika97]

@beta_b Twój wiersz brzmi jak spowiedź serca — pełen bólu, a zarazem piękny w szczerości. Pokazuje, że miłość bywa chorobą, której nie chcemy, a jednak potrafi zawładnąć całym życiem. Może jednak nie całym ...?

[beta_b]

I wersja po redakcji, którą lepiej się czyta?

 

Przydarzyła mi się miłość —
jak choroba.
Przyszła nagle, wirusowo,
skąd i po co?
Przydarzyła mi się miłość
bardzo droga,
do mężczyzny, który inną
trzyma dłonią.

Jak tu godność móc zachować?
Ciężka sprawa.
Czas przeleżeć i przemilczeć,
zamknąć oczy?
Przydarzyła mi się miłość,
cała w ranach —
z moją duszą toczy grę od
wielu nocy.

Kto ma rację? Jak się leczyć?
Łzy się leją.
Znasz L4 na uczucie
bez odwetu?
Psychiatrycznie to powinno
się zaleczyć. 
Na niepamięć i nieczucie
- szukam leku.

Do szpitala mnie zabierzcie
na morfinę.
Boli miłość, która ujścia
ciągle nie ma.
Wlejcie płyny kroplówkami
niech odpłynie,
zator przecież grozi śmiercią,
nie chcę czekać.

Nie prosiłam o tę miłość
ani chwili.
A dopadła, ściska gardło,

tętno wznosi.
Zbaw mnie Panie, zanim resztki

sił wypali —
wór pokutny łatwiej nosić,

niż miłości.

 

@Alicja_Wysocka @Berenika97 @Leszczym drodzy, dziękuję za obecność i towarzystwo. Obijam się o burty życia, ale płynę. Zrobiłam redakcję, czy coś nadal nie gra? Coś doradzicie technicznie? Bb

Edytowane 2 godziny temu przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@beta_bPierwsza wersja od razu mi się spodobała. Teraz już nie potrafię jednoznacznie wskazać, bo obie dobrze się czytają. A fachowcem w tej dziedzinie to już na pewno nie jestem. :)))

[Leszczym]

@beta_b To jest bardzo ładny, dobrze technicznie napisany wiersz !!

[Marek.zak1]

Dobry wiersz, a właściwie jego obie wersje. To, że peelce tak się zdarzyło,  to nihil novi, bo wszyscy są równi, ale tych interesujących facetów nie jest wielu i stąd właśnie oni staja się obiektem uczuć niejednej babki, a że przeważnie są zajęci, to tak wychodzi, jak w wierszu. Takie zdanie wyczytałem niedawno w dyskusji o Tinderze, ale myślę, że tak było zawsze i jest nadal.

Pozdrawiam ze znanego Ci miejsca. 

[viola arvensis]

@beta_b piękny wiersz, taki z serca płynący, prawdziwy. Bardzo mi bliski. Urzekło mnie, jak idealnie ubrałaś to w słowa. 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@beta_b... jest powiedzenie,

... bo czasem, ot tak, mimochodem, coś czegoś staje się powodem... a potem.. bęc, klapa.... i cięgnie się...

Szepnij swojej peelce.. choć nie każdy dzień jest wyjątkowy, to naprawdę coś wyjątkowego może się stać w danym dniu.

Niechże ona się wybudzi i śmieje wraz z życiem... :)

Powodzenia Beato.