Spacer

[beny7777]

Pośród szumu liści i błota do kostek 
Las nieświadomy - prowadzi do Ciebie 
Drogę przede mną ze sciółki roztoczył 
Odwdzięczę się kiedyś - oddając mu siebie 

 

To co na końcu nie warte jest drogi
Powtarzam to sobie, wypełniony gniewem 
Piękna wymówka szarego człowieka 
Na brak ambicji, pożegnanie z celem 

 

"Piekło to inni" - pisałem ci w liście 
Przekazując Sartre'a cudowne słowa 
Setny już list mój dzisiaj napisałem 
Może choć  jeden Tobie wysłać zdołam 

 

Moknąc pod twym oknem, stoję bez nadziei
Ledwo mnie dojrzałaś - płacząc w bieg się rwiesz
Jeśli tak jak ja na innych przejechałaś się,
To możemy się przejść, wiesz?

[Alicja_Wysocka]

@beny7777 No przecież!

Super puenta :)

[Berenika97]

@beny7777

Szczerze o  zmaganiu się z własnymi ograniczeniami i porażkami. Ten obraz lasu prowadzącego do ukochanej osoby, a potem gorzka refleksja o "szarej wymówce" na brak ambicji - to bardzo odważne spojrzenie na siebie. 

Szczególnie mocno brzmi ten fragment o "setnym liście" - ile w tym samotności i desperacji, ale też uporczywości. cytat z Sartre'a (mój ulubiony)  dodaje tekstowi intelektualnego, filozoficznego smaku. Bardzo mi się podoba. 

[Annna2]

@beny7777 cierpliwość zawsze się opłaca

pięknie

[Jacek_Suchowicz]

@beny7777

coś jest z rytmem  - ale podoba się całość

 

stoję pod oknem gdy pada deszcz

stoję pod oknem gdy słońce świeci

może ty wyjdziesz zobaczysz mnie

pójdziemy razem uśmiechnięci

 

by każdą chwilę w swych sercach nieść

i wspólną radość wciąż celebrować

i każdą nocą nacieszyć się

a każdy dzień ubierać w słowa

:))

 

[Marek.zak1]

Dobrze to nie rokuje, ale nadzieja umiera ostatnia. Pozdr. 

[beny7777]

@Berenika97Bardzo mi miło, cieszę się, że się podoba :)

@Annna2coś o tym wiem haha

@Jacek_SuchowiczCzasem dopiero jak ktoś zwróci uwagę to faktycznie zauważam, że coś jest nie tak (chociażby z rymem) dlatego lubię tu publikować swoje utwory - zawsze ktoś odniesie się w konstruktywny sposób - dziękuję