Jej ślad

[Migrena]

 

 

Wchodzi cicho --
jakby tylko drgnęło światło
pod powieką liścia, śniącego o poranku.
Nie stąpa, lecz unosi się
na tchnieniu wiatru, który muskając skórę,
przynosi wspomnienie dłoni z innego snu.

Jej kasztanowe włosy --
utkane z nici, których nie tka czas --
unoszą się jak myśli
porzucone tuż przed snem.

Cień jej gestu -- ledwie muśnięty słońcem --
sprawia, że trawa drży,
jakby wdzięczna za łaskę.

Woda w kałużach zatrzymuje dla niej blask --
nie jako lustro, lecz jako źrenica,
która chłonie światło bez powrotu.

A wróble milkną,
by słuchać zapachu jej przechodzenia.

Nie mówi. Jej obecność to aksamitna metafora --
dotyk bez dotyku,
ciepło tam, gdzie nie było dłoni,
barwa utknięta między błękitem a ciszą.

Nic w niej nie boli,
a jednak coś w sercu łuszczy się powoli --
jak płatek farby na ramie starego obrazu --
tym piękniejszy, im mniej go zostało.

Zatrzymuje się --
i wokół niej zapada coś
na kształt zasłuchania.

Niebo przymyka oczy,
świat oddycha jej szeptem,
a potem zostaje --
jak światło pod powieką, gdy już minął świt.

 

 

[Bożena De-Tre]

@Migrena Przyznam ,że masz ten swój niepowtarzalny sposób malowania ''Portretu bliskiej Osoby''słowami które płyną .........i tylko chciałoby się rzec żal bezpowrotny....za wszystkim co utracone a wraca....wracać będzie aż po kres.

[Jacek_Suchowicz]

ładne stwarzasz klimat; była, odeszła, pozostał ślad

 

to postać zwiewna metafizyczna

zda się z innego przyszła wymiaru

nie stąpa płynie jak oniryczna

włosy jak myśli farba z obrazu

 

pozdrawiam

[Roma]

Twoje wiersze jak jej obecność... Dotyk bez dotyku i jakoś tak ciepło się robi.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cały wiersz piękny, ale ta strofa będzie moją ulubioną.

Edytowane 22 godziny temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Migrena

Ten wiersz zachwycił mnie swoją subtelnością. Słowa są ledwie szeptem, ulotne metafory pobudziły wyobraźnię. Coś, co jest nieobecne fizycznie, wciąż trwa w nas. Piękny!

 

[Migrena]

 

 

@Berenika97

Bereniko.

Ja ten wiersz napisałem i podarowałem komuś kogo duszę, subtelność i piękno pokochałem.

 

Dziękuję pięknie za Twoje piękne słowa.

 

 

@Roma

Roma.

Rozpieszczasz mnie brutala, słowami które rozjaśniają mi twarz uśmiechem szczęścia.

Dziękuję.

 

 

 

@Bożena De-Tre

Dziękuję za Twoje słowa.

Mądre słowa.

 

@Jacek_Suchowicz

Jacku. Twoje komentarze zawsze mają głębię.

Dziękuję..

Edytowane 21 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena jest coś ulotnego w tej delikatnej formie coś co jest niedopowiedziane że nawet wróble umilkły?! jak kałuża czy drżenie trawy coś przemija coś się rodzi ktoś czeka na odpowiedź tylko czy przyjdzie taka jak autor chce… nim wchłonie go świt.

[Annna2]

@Migrena ulotność delikatności

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski fenomenalna spostrzegawczość !

Ten wiersz jest stanem mojej duszy. Dużo się dzieje. Pisząc zostawiłem sobie otwartą klamerkę bezpieczeństwa. Podświadomie. I jak póżniej czytałem ten wiersz to dostrzegłem niedomknięcie. I już tak zostawiłem.

Szacunek za przenikliwość.

 

 

@Annna2
Aniu. Dziękuję.

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

@Migrena... bardzo lirycznie, subtelnie, ciepło... po prostu... :)

 

ps. Migrena.. kimżeś Ty (?)

[Migrena]

@Nata_Kruk

Nata ! - ale tak lubię !!!

Jastem ktoś taki jak Ty.

Tylko, że

"Dziewczynki mają pamiętniki, a chłopcy mają blizny".

@Nata_Kruk i jeszcze -- dzięki, dzięki, dzięki.

[Nata_Kruk]

... pamiętników nie mam, bo nie jestem już dziewczynką..:))

[Migrena]

@Nata_Kruk a ja chłopcem.

A szkoda. Fajnie byłoby. Ale kto nam zabierze te lata ?

Chociaż też było ciekawie i pięknie.

Nata ?

Ale kiedyś pisałaś przecież pamiętniki.

Moja siostra miała ozdabiany cudacznie pamiętnik.

Strzegła go jakby to był koh-i-noor.