W mieście M.

[Berenika97]

W przedszkolu,

w mieście M.

pluszowy miś

leży samotnie

z urwaną nogą.

Na nikogo nie czeka.

Cieszy się,

że zostało mu oczko.

Może spoglądać

na okaleczony rysunek:

słońce bez promieni,
drzewo bez liści,
dziecko bez twarzy,

nie zdążyło dorysować mamy.

Nie płacze, nie pyta,

przytula lalkę,

rakieta urwała głowę.

Krzyk zamarł

w porcelanowym gardle,

gdy pękło powietrze.

Ktoś policzył pociski

z żelazną precyzją,

lecz nikt nie zważy ciszy,

która po nich została,

ciężkiej jak gruz,

zimnej jak strach.

 

[Stracony]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czasem, ale bardziej czasem czasem, czytam wiersz i trafiam na wersy kultowe, chociaż dziewicze. Dopiero co wyszły spod pióra, ale od zawsze czekały niewypowiedziane aż jakiś poeta (tka) będzie miał na tyle wrażliwości by je odebrać, usłyszeć. Tym razem to Ty jesteś...

[Simon Tracy]

@Berenika97 Naprawdę nad wyraz przemyślana i nietuzinkowa poezja. Świetne kreowanie nastroju i języka. 

[Bożena De-Tre]

@Berenika97Rzadko płaczę a tym razem swoim wierszem uderzyłaś we mnie....z precyzją uświadomiłaś mi czym jest cierpienie niezawinione...dobrane trafione precyzyjne słowa i..............cisza.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bereniko... dołączam do słów.

[Jacek_Suchowicz]

świetne spostrzeżenie

 

pociski liczą skrupulatnie

lecz nie przejmuje nikt się ciszą

jeszcze spojrzenie też ostatnie

a czarna folia ciężarem milczy

[Berenika97]

@StraconyBardzo dziękuję, wzruszyły mnie Twoje słowa. 

@Simon TracyBardzo dziękuję! 

@Bożena De-TreJestem pod wrażeniem Twoich słów, chciałam tylko o tym "niezawinionym cierpieniu" przypomnieć. Bardzo dziękuję!

@Nata_KrukBardzo dziękuję! 

@Jacek_Suchowicz

krew wsiąka w bruk — bez echa, 
a świat znów włącza wiadomości.

Bardzo dziękuję!

@violetta@Marek.zak1Bardzo dziękuję