Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zanim nauczyłam się mówić,

już wiedziałam, że muszę milczeć.

Twoje kroki po podłodze

brzmiały jak wyrok.

 

Nie tuliłaś — warczałaś.

Nie pytałaś — oskarżałaś.

Zamiast bajek – awantury.

Zamiast snów – ściany, co słyszały wszystko.

 

Pamiętasz? Bo ja pamiętam.

Jak trzaskałaś drzwiami,

jak wracałaś pijana,

i plułaś we mnie jadem, który miał mnie połknąć.

 

Byłam tylko dzieckiem.

Twoją córką.

Twoim lustrem.

Twoją ofiarą.

 

Zabrałaś mi dzieciństwo,

jakby było twoje.

Zostawiłaś mi w głowie krzyk,

którego nie da się wyciszyć.

 

Nie płacz teraz.

Nie tłumacz.

Nie wracaj.

Bo ja nie jestem już tą małą dziewczynką,

która błagała, żebyś ją w końcu kochała.

Opublikowano

@Nela Czas jest darem….chociaż ulotnym „ uchwycić „ nie każdy może…ale zatrzymać w biegu-ucapić( wiesz skąd pochodzi ten zwrot?)….i pracować to może „ coś? kiedyś? się wypracuje…a teraz pisz jak masz taką potrzebę.Nie licz na ludzi (zbyt mali często są)…a to co rodzi się w bólu ma głębszy sens.

@Nela co w ogóle znaczy „ rozkręcić”? Poezja ta strawa dla duszy …to nie chleb…chociaż uważam że powinniśmy się dzielić jednym i drugim.To ma sens…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.

Opublikowano

@Stracony jeżeli masz potrzebę pisania pisz  to bez dwóch zdań. To były inne czasy choć przecież jesteśmy cząstką przeszłości....''gdybym tak mogła w kościach kreta  odnależć swoje DNA''....gdzieś mam wiersz o takich też rozważaniach....wszystko jest po coś i wszystko było pamiętaj;skamieniał słowik ..umarło drzewo...TERAŻNIEJSZOŚĆ TRWA....a pióra gubią ptaki jakby się złamało Twoje. .....Znajdziesz...życzę owocnej pracy.

@Bożena De-Tre tylko ten Stracony mnie zastanawia...tak bez wartościowania ''co życiem a co stratą jest..........skoro można''umrzeć za życia nie żyjąc wcale.....dzięki za podzielenie się historią jak z filmu.

Opublikowano

@Stracony dziękuję naprawdę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Bożena De-Tre kocham pisać sprawia mi to niesamowitą przyjemność ale szkoda że nie mam jak tego bardziej rozkrecic

@Bożena De-TreDziękuję

@infelia jeju naprawdę jestem w szoku za taki cudowny odbiur mojego wiersza dziękuję z całego serca

@Bożena De-Tre dziękuję. Chodziło mi o to że chciała bym żeby moje wierzę dotarły do większej ilości osób nie po to aby być sławną tylko po to żeby w moich wierszach choć czasem odnaleźli ziemię lub odpowiedz na trapiące ich pytania.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak dla mnie to sedno... po czasie, niby wyrzut... niby - bo starość łapie za klamkę, to się komuś przypomina, że trzebaby coś naprawić, czego naprawić nie można. 

 

Pozdrawiam :)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...