Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Patrzę w Twoje

Ciemne oczy

I widzę siebie.

Jesteśmy podobni.

Nie lubimy porów

I fast foodów,

Głupoty i chamstwa.

Czytamy te same książki

I powtarzamy:

Właśnie po to istniejemy!

..........................

Pamiętam,

Jak pokazywałeś mi świat,

Jego piękno i brzydotę.

Dawałeś mi tęczowe

Farby,

Miałam malować

Swoje smutki.

Potem śmialiśmy się

Z kolorowych trosk.

Pilnowałeś moich snów,

Nie mogły być zlęknione.

Gdy płakałam,

Rozczesywałeś moje łzy,

Zbierałeś rozmazane piegi,

Czytałeś baśnie

I opowieści o bohaterach.

Nuciłeś pieśni nad pieśniami.

...............................................

Wciąż mnie odmładzasz.

Wysyłasz ciepły sweter,

Dobre słowa

I aromat imbirowego ciasta.

Gdy mnie przytulasz,

Oboje mamy w oczach

Wzruszenie.

Słucham twojego serca

I nie wiem

Jak to się stało,

Że teraz mówimy

Różnymi językami.

Opublikowano

@Berenika97

Człowiek się zmienia i perspektywa, kąt spojrzenia.

Obawiam się, że to jest normalne. Kiedyś było mi blisko do mamy, daleko do taty, teraz proporcja jest odwrotna.

W moim przypadku ja się zmieniłem. Zmiany mogą również dotyczyć rodzica.

Czuły, szczery wiersz.

Pozdrawiam!

Opublikowano

@Annna2Bardzo dziękuję za opinię i  rozumiem Cię. 

@Rafael MariusJa też nie umiem się z tym tak do końca pogodzić, ale muszę te zmiany przyjąć z pokorą.  Chciałabym mu dać  dużo miłości i wsparcia. 

@FaLcorNRozumiem, że wszyscy się zmieniamy. W życiu mogłam liczyć na tatę i wiem, że teraz on będzie mógł zawsze liczyć na mnie. Bardzo dziękuję za opinię. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...