Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 50
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


prawdziwa męska szowinistyczna świnia nie zwraca uwagi na (własny) wygląd :D
to żart, ale o tym mówię - to biologia, ewolucja, historia, czy nawet religia (do wyboru): facet ma inne priorytety niż własny wygląd (kobieta też powinna, ale w toku ewolucji złożyło sie inaczej ;P )
Opublikowano

widać, że ci się nudzi klaudiuszu drogi
ja nadal mimo wszystko nalegam, byś zajrzał do definicji stereotypu, bo odnoszę wrażenie, że mylisz go z uprzedzeniem — stereotyp to schemat myśleniowy
a nie przyszło ci do głowy, że te wszystkie pseudopsychologiczne wywody biorą w łeb, przy jednym jedynym argumencie, że można po prostu chcieć dobrze(ładnie) wyglądać?
nie potrzebuję wymówki dla swojej kobiecej części — wręcz jestem z niej dumny i uwielbiam ją tak, jak uwielbiam kobiety w ogóle — czyli nade wszystko, co zawsze ma smutne konsekwencje
kwestia kompozycji image'u jest wynikiem konstatacji, że nie satysfakcjonuje cię stan rzeczy, tzn widzisz, że możesz zrobić coś ze swoim wyglądem, aby był, powiedzmy, bardziej ci odpowiadający
tak, misiu, uwielbiam przyciągać uwagę, zwłaszcza jako obiekt pożądania — właściwie, tylko taka uwaga mnie interesuje
dwa przypadki na dwa — próba niezbyt liczna, statystycznie nie da sie obronić ta reguła — ale tworzymy takie „naiwne teorie psychologiczne” wszyscy
ja oczywiście zazdroszczę tym, którzy są całkowicie z siebie zadowoleni — sam, niestety, jestem perfekcjonistą w odniesieniu do własnej osoby:(
mój przypadek — skoro już uważasz, że jest na tyle interesujący, żeby o nim tyle pisać, to musisz także wiedzieć, że jest on o wiele bardziej skomplikowany, niż ci się wydaje — ja z pewnością mógłbym o tym rozprawiać długo i z lubością, bo bardzo lubię opowiadać o swoim popierdoleniu
ja nie mam nic przeciwko temu, by stać się tematem dyskusji, lecz wątpię, żeby kogoś to naprawdę interesowało, dziwi mnie poniekąd twoje stwierdzenie, że sam siebie postawiłem w pozycji tematu pisząc o ankiecie (jakiej ankiecie????)— w ogóle cały twój tok myślowy szalenie mnie zdumiewa, co jest rzeczą, skądinąd, pożądaną, bo dziwienie się jest jednym z fundamentów poznania; w każdym razie popieram domorosłych psycho-socjologów, lecz trochę wiedzy by się też przydało być może — zaszkodzić nie może;)
pozdrawiam

Opublikowano

"nie przyszło ci do głowy, że te wszystkie pseudopsychologiczne wywody biorą w łeb, przy jednym jedynym argumencie, że można po prostu chcieć dobrze(ładnie) wyglądać?"
-ależ one w tym momencie zostały przez ciebie potwierdzone :))

"nie potrzebuję wymówki dla swojej kobiecej części — wręcz jestem z niej dumny i uwielbiam ją tak, jak uwielbiam kobiety w ogóle — "
ja też uwielbiam kobiety, ale ja to muszę takiej kobiety gdzieś poszukać, ty widzę że jesteś samowystarczalny (w dodatku widze ze to prawdziwa miłość :)) )


"kwestia kompozycji image'u jest wynikiem konstatacji, że nie satysfakcjonuje cię stan rzeczy, tzn widzisz, że możesz zrobić coś ze swoim wyglądem, aby był, powiedzmy, bardziej ci odpowiadający
tak, misiu, uwielbiam przyciągać uwagę, zwłaszcza jako obiekt pożądania — właściwie, tylko taka uwaga mnie interesuje"
podam ten cytat 100 losowo wybranym osobom i każda powie że to słowa kobiety...

"dwa przypadki na dwa — próba niezbyt liczna, statystycznie nie da sie obronić ta reguła — ale tworzymy takie „naiwne teorie psychologiczne” wszyscy"

nieliczna ale 100% :))


"w ogóle cały twój tok myślowy szalenie mnie zdumiewa, "
to oczywiste

pozdr

Opublikowano

wow, no zdecyduj się, czy potwierdzone wywody, czy słowa kobiety... bo ja już sam nie wiem, może powiedz wreszcie wprost, o co ci chodzi — napisz, co cię kręci, możemy o tym porozmawiać, po co aż takie podchody czynić; w końcu (chyba — ups) jesteśmy dorośli
a z tą samowystarczalnością to nie jest tak różowo... chciałem wyciąć sobie żebra, ale nie stać mnie na razie:(
poza tym być obiektem pożądania samym przez siebie — ja wiem, oglądało się „Milczenie owiec”, ale to nie to samo... wierz mi... nie to samo
z tym szukaniem to jest tak, że ja jakoś wolę jak same przychodzą — jakaś wtedy większa przyjemność jest, nie wiem

Opublikowano

no proszę, ale się rozgadaliście. już wyjaśniam: Samo zło jeździ, a owszem ale na rolkach i to tylko dla utrzymania jakiegoś tam wyglądu, nie dla przyjemności, co bynajmniej nie jest moim priorytetem Klaudiuszu :P. co do tekstu kolegi, to żart był kiepski ja w końcu nie pytam go dlaczego chodzi w spodniach w kratkę, od których oczy bolą, a na koszulce ma napisane "Britney wants me" :/. w spodniach szerokich chodzę, bo lubię i nie jest to nacisk środowiska, bo większość moich znajomych to metalowcy, ale też w ryj nie dostałam za "swoją" muzykę, a to dlatego że mamy wiele innych tematów do rozmów, a są rzeczy, o których się nie mówi (może to i dobrze). wymalowany facet? cóż- rzecz gustu... męskość też nie objawia się w tym jak ktoś wygląda, ale jednak w tej kwestii nie należę do liberałów. jaki wniosek? powinniśmy być mało odmienni w swojej odmienności? nie rozumiem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



proponuję nowy temat na forum:
"co cię podnieca?" - kto zacznie?

- z wypiekami poczytam ;)

głodnemu chleb na myśli?:P no zacznij, zacznij

ha!
nawoływać łatwo ale powiedziec coś od siebie już trudniej :P

dobra - mogę zacząć:
kręci mnie jazda na rowerze po lesie ;)
Opublikowano

gdzieś słyszałem, że "o gustach się dyskutuje, jednak się ich nie ocenia"
ktoś wcześniej napisał "jak jej pół dupska wystaje" (cytat niedokładny), a niech jej wystaje, coś jej tam przymarźnie i będzie miała kłopot, a nie ja (my)
jednak gdy rozejrzeć się dookoła to naprawdę można się pośmiać z niektórych (bez urazy): nie dość, że "jej pół dupska wystaje" to jeszcze brzuszysko wywalone i parapeciska na biodrach, co by mogła sobie rączki oprzeć jak się zmęczy hasając na szpileczkach kilkunastocentymertowych, a żeby jeszcze umiała na nich chodzić.
Inna sprawa to "szerokie spodnie". Osobiście nic do tego nie mam, choć nie ubieram. Cóż wygodne pewnie są, nic nie uwiera nic nie gniecie.
Glany do kolan w środku lata też mnie nie rażą, jak ktoś lubi to dlaczego ma takich butów nie ubierać.
Najgorsze co może być moim zdaniem to "cukiereczki". Idzie sobie taka w mini i topie (różowe oczywiście) bezkonkurencyjna "miss" świata, wyperfumowana jak skurczybyk, że pół kilometra ciągnie się za nią woń słodka jak cholera. Make up typu naturalna Britney, spotyka przyjaciółeczkę i mówi do niej "o jak fajniusio, że cię widzę przed chwilą WYSZEDŁAM od fryzjera".

A niech sobie każdy żyje jak chce.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



priorytety?
jak to szło:
oddcyhcanie
odżywianie
rozmnażanie
...
;))
względnie, łapanie mamutów, czy obicie mordy sąsiadowi z jaskini obok...
można też odwołać się do podań ludowych, mówiących o "dzielnych młodzieńcach" (z rzadka o pięknych młodzieńcach w pięknych włosach i zadbanych paznokciach)


lubię chodzić do cyrku
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


utrzymanie wyglądu, czy jazda na rolkach
jeśli to pierwsze, to jesteś mniej kobieca niż vacker ;p (ale "kręcą mnie" skejciarskie spodnie u lasek to i tak jesteś na plusie :DD )

a gdybyś się zapytała, to czy byłby to objaw nietolerancji czy tylko troski o własne oczy?? ;)
ps. już sam fakt że to zauwazyłaś świadczy o twojej nietolerancji, ja w końcu ani razu się vackera nie zapytałem czy ma kłopoty z prostatą, a patrz za jakiego nietolerancyjnego chama robię ;))
a żart był niezły, chociaż z ust typka jakiego opisałaś rzecz. można było go źle odebrać ;D


problem w tym ze JESTEŚMY mało różnorodni w tej swojej odmienności, vacker na 1mln % jest przekonany o swojej wyjątkowości/oryginalności a nie ma pojęcia że w odległym mieście krakau żyje jego klon (i prawdopodbnie wiele innych, ale miałem szczęście spotkać tylko tego)
i o tym własciwie jest ta dyskusja (przynajmniej z mojeje strony - chociaż nie wygląda)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ehhh, te marzenia małych chłopców...


Ty tak dla jaj czy serio nie łapiesz co się do Ciebie mówi ?

i niedźwiedzia na rowerze w szczególności zapewne
nie powiem bo ktoś mógłby to uznać za złośliwość z mojej strony
Opublikowano

klaudiuszu — to ty nie łapiesz jednej rzeczy, może w końcu ją pojmiesz
nie chodzi o to, że ja jestem na milion (??) procent przekonany —
prawda o mojej oryginalności i wyjątkowości jest poza jakąkolwiek dyskusją
to jest fakt, a z faktami się nie dyskutuje
to, że ty znasz jednego chłopca z miasta Krakau, który, twoim zdaniem, przesadnie dba o wygląd, o niczym nie świadczy — ja znam takich ludzi wielu, kiedyś nawet ze wspomnianego przez ciebie miasta również
i gdybyś raczył wychynąć ze swojego zaściankowego światka;) twym zdumionym oczom, a raczej całemu aparatowi percepcyjnemu, okazałby się fakt, że takich ludzi jak ten „klon” jest całkiem sporo;)
ale wcale nie namawiam, bo pewnie masz to gdzieś
i niechaj każdy pozostanie w swoim świecie:D
pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   Miniatura o relacji w której uczucia nie są odwzajemniane.    Ogromna głębia kryje się za tą matematyczna miniaturą.   Niesamowite.     
    • @huzarc  Dziękuję za tą recenzje, zależało mi by każdy przedmiot w wierszu niósł głębsze znaczenie niż pozornie się wydaje. Cieszę się że to wybrzmiało    Pozdrawiam serdecznie.   @Tectosmith  Cieszę się że wiersz działa!! Chciałem oddać właśnie ten pozorny spokój między jednym wydarzeniem a drugim, stan pogranicza. Dziękuję za ten komentarz i poświęcony czas na mój wiersz. Pozdrawiam serdecznie    @Berenika97 Dziękuje za ten obszerny komentarz, Interpretacja metafor jak najbardziej trafna :) czasem zwykłe przedmioty mogą oddać więcej niż tysiąc słów. Miło że przesłuchałaś piosenkę. Pozdrawiam i życzę miłego wtorku :))  
    • Jak dla mnie - wiersz zadumany, może dlatego myśli „lecą” niespiesznie. Wyobrażam sobie peel’a nad brzegiem morza z tą butelką wina i nastrojem do zadumy nad…życiem.Bardzo plastyczny obraz. p.s Tylko nie wiem co tam robi Nelly Furtado, ale  w takim razie nie jest tam ( na tej plaży ) aż tak źle :)
    • Są takie dzieła, które przez swoją inność, kontrowersyjny język  czy wulgarność i seksualizację treści, nigdy nie opuszczą podziemi,  by móc objawić się w pełni  swego anty człowieczego  i bezbożnego mroku, oczom ludzi.  Ogółowi społeczeństwa, które karmione jest kłamstwem,  wyzyskiem i pustą idyllą uczuć. Władza, która rozsiadła się wygodnie w fotelach waszego umysłu. Rozkazuje Wam kochać, marzyć, śnić,  żyć kolejnym dniem lub teraźniejszym  tak mocno jak gdyby jutra miało nie być. Musicie pokładać nadzieję  w pracy, zysku, dostatku. Kłaść podwaliny z własnych ciał. Jak cegły pod budowę świetlanej gospodarki.     Kochacie kicz i tęczowość sztuki upadku. Czegoś na wzór muzyki, poezji i kina. Śmietniska, odrzutu przemielonego z farsą. Czegoś co wywołuję u mnie  nawet nie obrzydzenie. A strach przed zidioceniem. Nie ma miejsca dla człowieka. Dla idei.  Wszystkich mesjaszy ukrzyżowano. A człowiek współczesny, spalił i obrócił w pył swą cywilizację.     Cóż Ty sztuko uczyniła młodym, że płonie na stertach  papier zapisany przez wieszczy? Pękają, łamane pod butem i na kolanie płótna smutnych, sensualnych pejzaży, naturalna nagość i intymność aktów, sceny batalii i potyczek. Pędu końskiego i huku samopałów. W domowych świątyniach,  rozwidlonych zza okiennych rolet, nikłym światłem ledowych lampek. Na podręcznych,  kilkudziesięciocalowych ekranach, przebiega życie przez palce, zajęte baraszkowaniem  w słonych przekąskach. Podzielone jest na  odcinki, sezony i sagi. Saga o ludziach,  którzy ludźmi już zwać się się mogą. Nastał dzień gniewu znany z księgi. Nie Bóg jest winowajcą. Nie Szatan nawet. A człowiek, innowacja i postęp.   Lecz po katastroficznym pożarze  i trzęsieniu ziemi. Zaszło jak zawsze słońce  za krwią nabiegły, zachodni horyzont. Władztwo objęła noc. Zimna, lodowata, mgielna. Z tej mgły gęstej, wychynęły postaci. Byli podobni do ludzi. Dzikich, pierwotnych, pierwszych. Lecz mimo wrzasków i krzyków  niepodobnych do żadnego języka, mimo pijaństwa, palenia opium  i wolnej syfilisowej miłości. Byli elitą i dziećmi upadku, który zrodził największy triumf.     Dla nich nic znaczy wszystko. Koniec jest początkiem. A forma i styl są nienaganne. Żyją poza światem widzialnym. Świat kiedyś ich szukał. Pytał do czego są mu potrzebni. Odpowiadali. Do niczego. Nie Tobie. Nie innym. Kochamy tylko siebie i sztukę. Niech żyję sztuka! Pełna brutalnego naturalizmu. Pełna zgnilizny, śmierci i zgorszenia. Pełna pytań bez odpowiedzi, egzystencjalnego bólu istnienia. Pełna szoku, oporu i odrzucenia. Indywidualności ducha. Pogrzebu za życia. I trucizny współżycia społecznego. Dekadencki bal owładnął ulice,  pełne tych postaci i tańczyli oni tak w narkotycznym upojeniu  aż do brzasku.     Zbudziłem się dość nagle i niespodzianie. Ranek musiał być w pełni  bo słońce stało już dość wysoko. Rozejrzałem się wokół i szybko zorientowałem się gdzie byłem. Spędziłem noc tym razem  nie w piwnicznych odmętach kamienic rynku, nie w pustostanie na granicy lasu a w samym centrum parku miejskiego, naprzeciw już nieczynnej  z racji pory roku fontanny. Biała, zgrabna, jesionowa ławeczka  służyła mi za łóżko  a brudny tobołek z garstką moich rzeczy  urósł w potrzebie  do rangi poduszki bezdomnego.     Usiadłem z trudem, kaszląc przy tym. Otarłem zaróżowioną twarz  obrośniętą siwą, skołtunioną brodą. Blade, ledwie błękitne oczy  trwały jeszcze w odmętach pijackiego snu. Zatarłem je brudnym rękawem. Od razu poczułem się lepiej. Bardziej trzeźwo. Pomiędzy dziurawymi butami,  walały się zeschłe liście i gałązki, strącane przez ostatnie dni  silnym wschodnim wiatrem. Było jednak przyjemnie ciepło  jak na początek października.     Właśnie październik. Początek roku akademickiego. A park był usytuowany zaraz naprzeciw akademickiego miasteczka. Ludzi była wokół masa. Większość stanowili uczniowie i studenci, śpieszący na zajęcia i lekcję. Wielu z nich przycupło na ławkach wokół mnie i czytało notatki  lub zlecone przez profesorów książki. Inni jedli spóźnione śniadanie a część po prostu odpoczywała,  obojętna na wszystko, z dymiącymi papierosami w dłoniach. Wsłuchani w rytm obudzonego miasta z którym wetknięta w jego centrum przyroda nie mogła konkurować.     Już miałem wstać i ruszyć przed siebie  tak daleko jak nogi poniosą, lecz ujrzałem dosłownie naprzeciw siebie postać młodej kobiety zaczytanej w książce której okładka i tytuł, wywołały u mnie gęsią skórkę  i odruch wręcz wymiotny. Dziewczyna mogła mieć  co najwyżej osiemnaście lat  co klasyfikowało ją szybciej na uczennicę liceum niż studentkę. Była istotnie urocza i urodziwa. Długie blond włosy  opadały jej wręcz na kolana  gdy była pochylona nad lekturą. Zielone, duże oczy.  Skakały ze słowa na słowo, widać urzeczone i pochłonięte przez wyimaginowany świat w nich zawarty. Rzęsy miała pięknie wydłużone makijażem  a brwi nakreślone idealnie wąska linią podkreślały jej wspaniałe rysy  i nieskalaną młodość cery.     Czy może mi panienka powiedzieć, czy nadal w szkole uczą,  że on wieszczem i wielkim poetą był? Pierwej nie oderwała nawet oczu od lektury, ale wreszcie odpowiedziała,  choć tak chłodno i obcesowo,  że aż pożałowałem pytania. Uczą tego nadal drogi Panie.  Uczyli zapewne i w Pana czasach,  uczą teraz i za dwieście lat nadal będą. Wielkim poetą był.  I basta.     Aż nie mogłem powstrzymać się od śmiechu. Panienka wybaczy ale wierutne to brednie. Ballady, romanse, epopeje… brednie, brednie, po stokroć brednie, w które wierzyć może jedynie  ciało i serce młode. Naiwne i nie znające życia. Uczucia, miłości, rzędy dusz,  małe i wielkie improwizacje. A małe i wielkie są tylko kłamstwa  tej całej romantycznej hucpy. Ale ma panienka jeszcze czas się przekonać na własnej skórze, choć nie życzę tego z całego serca.     Dziewczyna aż poczerwieniała ze złości. Pan widać kloszardowy krytyk  i literat pierwszej wody,  skoro kultura klasyczna Panu tak nazbyt uwiera i wadzi.  Cóż zatem powinnam czytać  wedle pana mniemania,  co mi nie zniszczy serca i duszy  nie wyda na pułapkę kłamstwa. Co Pan niegdyś czytał  i skończył w rynsztoku? Panienka jest już duża i powinna czytać prawdziwą literaturę. Modernizm jest jedyną ścieżką i lekarstwem. Baudelaire, Verlain, Poe,  Przybyszewski, Grabiński…     Pan każe czytać mi szaleńców! Wariatów i ludzi obłąkanych. Czytać ich tylko po to by samemu zjechać po równi pochyłej ku szaleństwu. Widać Panu z nimi po drodzę i pod rękę. Wygląda Pan jak oni i ich bohaterowie. Ja jestem ich epoką Droga Pani. A czy zna Pani poetę z naszego miasta. Miał na nazwisko Tracy. Zaginął lata temu. Niektórzy twierdzą, że umarł. Tracy… ten świr udający w swych utworach, że żył przeszło sto lat temu, zresztą podobno jego mieszkanie wyglądało tak jakby mieszkał tam Dostojewski a nie on.     Czytałam kiedyś kilka jego wierszy. Przerażająca lektura. Depresja, lęk i upadek człowieka. Ponoć chodził codziennie na cmentarz by szukać samotności i weny. Czasami spał między nagrobkami  Wyruszał samotnie w nieznanych kierunkach  tylko po to by gdzieś pośrodku lasu, mieszkać w szałasie tygodniami  Tylko po to by pisać. Podobno zastrzelił się  pewnej zimowej nocy na cmentarzu. Pochowano go jako nn bo tak sobie życzył. Ale grobu nikt nigdy nie widział. Przeraża mnie Pan i pańskie autorytety.   A więc nie będę już przeszkadzał w lekturze. Wstał piękny dzień więc  i mi wypada wstać i iść, szukać swego grobu. Za dnia szukam śmierci  a nocą tonę w objęciach  balu nihilistycznych figur. Nigdy nie wiem czy na cmentarzu, wreszcie wychynę z bezimiennego grobu, czy w trumnie z kochanką  o twarzy zabranej przez rozkład  będę łaknął i pragnął jej krągłości rozkładu, którymi karmię swą wenę zbrukanego, przeklętego poety. Wtedy widać mnie poznała i zemdlała. A ja podszedłem do niej, wyciągnąłem  z jej zimnych lekko wilgotnych dłoni  książkę wieszcza i wyrzuciłem ją  do kosza obok ławki. Uchyliłem jej ronda na pożegnanie i ruszyłem na cmentarz do swego bezimiennego grobu.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...