Odrodzenie brzasku

[Wędrowiec.1984]

Odrodzenie brzasku

 

Wędrowcze, zabłądziłeś? Bliżej, popatrz proszę;
Rozglądasz się nerwowo: Cóż to jest za echo?
Nie przejmuj się, zaufaj. Chodź, pokażę drogę.
Spokojnie, już niedługo dowiesz się wszystkiego.

 

Na razie… Tak się cieszę, że cię odnalazłam!
Codziennie, miesiącami, tutaj przychodziłam,
W nadziei, że istnieje mała choćby szansa…
Nareszcie, mój kochany! Bardzo się stęskniłam.

 

Odszedłeś tak po prostu, ot, bez pożegnania;
Dlaczego? Chciałam rychło zmienić się w marzenie,
Najgłębsze, jak najszczersze. Popatrz! Oto rana,
Przez którą jestem martwym dzisiaj już kamieniem.

 

A przecież wciąż tak wiele łączy nas ze sobą,
I chociaż zapomniałeś, chociaż nie pamiętasz...
Nieważne. Zaraz przy mnie zbudzisz się na nowo,
Gdyż przyszłość od przeszłości zawsze jest silniejsza.

 

Bo widzisz, między snami kryła się nadzieja.
Niedługo ją zobaczysz, tam, nad horyzontem,
Gdzie kończy się nieboskłon a zaczyna Ziemia,
Tam nowej opowieści stanie się początek.

 

Niedługo, gdy znów Słońce wzejdzie nad tą Ziemią,
I stworzy krajobrazy światłem malowane, 
Śród cudów wnet umieści swych promieni dzieło,
Sprawiając, że ożywić będzie mógł się kamień.

 

---

[Marek.zak1]

Znam klimat i podoba mi się w warstwie ogólnej, czyli powszechnego błądzenia, ale też w konkretnej, po kilku miesiącach twórczej nieobecności. To też o powszechnym podobno ghostingu, czyli wymiksowaniu się ze związków bez pozostawiania śladu. Pewne są też inne możliwe interpretacje. Co do formy, jak zwykle fajna i wyszukana. Pozdrawiam. 

[Alicja_Wysocka]

@Wędrowiec.1984 Ten wiersz to dla mnie prawdziwa uczta — język, rytm i obrazy tworzą niezwykle harmonijną całość, która niesie nadzieję i ciepło, nawet gdy opowiada o trudnych emocjach

Masz naprawdę wygimnastykowane pióro — to poezja w najlepszym tego słowa znaczeniu: wyrafinowana, a jednocześnie pełna serca i prawdy. Takie wiersze przypominają, dlaczego poezja jest potrzebna.

Pozdrawiam i dziękuję :)

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 @Alicja_Wysocka

Dziękuję za cudowne komplementy. :-)

PS: Wiersz nie jest o ghostingu. Chciałem tutaj napisać więcej, ale nie zrobię tego, ponieważ odarłbym utwór z otoczki tajemnicy. Niech każdy czytelnik zinterpretuje treść po swojemu. 

[Dagna]

Ubawiło, przeczytałam jak uroczą, archaiczną bajkę; doceniam też styl, choć jest mi odległy.

Od przeszłości przyszłość jest silniejsza - to dla mnie jedyne, warte zapamiętania :)), pozdr.

[Wędrowiec.1984]

@Dagna @Waldemar_Talar_Talar @sisy89 Dziękuję. Lubię trzymać się takiej właśnie uporządkowanej stylistyki. Daje mi to mnóstwo radości. :)

 

Edytowane 29 Maja przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[lena2_]

Przepiękny wiersz o nadziei na lepsze jutro:):)

[Wędrowiec.1984]

@lena2_ Dziękuję. Jesteś bardzo blisko mojej interpretacji. 

[Wiesław J.K.]

@Wędrowiec.1984 Myślę, że nawiązujesz w wierszu do bóstwa, które niedługo powróci na ten świat i wyczuwam tu wydźwięk religijny, z nadzieją, ale również osobisty, zwrotka trzecia. Pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@Wiesław J.K. Ciekawa interpretacja, ale jednak zupełnie nietrafiona. Wiersz jest dość osobisty, choć pewnie tego nie widać, co w sumie było efektem zamierzonym. Bardzo dziękuję za serduszko. 

 

Edytowane 29 Maja przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Wiesław J.K. Wiesławie, jest o niej, może to wiara, może nadzieja, miłość, kobieta... 

Nie musimy tego koniecznie wiedzieć :) 

[Wędrowiec.1984]

@Alicja_Wysocka Dokładnie. Patrz, komentarz wyżej.

[[email protected]]

@Wędrowiec.1984 Gdyby nie te duże litery, ale widocznie się starzeję.

[Wędrowiec.1984]

@[email protected] Rozumiem, jednakowoż lubię pisać w ten sposób.

@Leszczym Dziękuję.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Alicja_Wysocka Alicjo, oczywiście, że tak i ja nic takiego nie sugerowałem, że chce wiedzieć. Napisałem zwykły komentarz, ot co. :-))))

@Wędrowiec.1984 Trochę trafiona ponieważ zauważyłem, że osobisty. :-)))

 

 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No tak, pod względem osobistości utworu, owszem. 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A tak na marginesie, wiersz ciekawy, posiada wiele opcji i czytelnik może różnie myśleć i interpretować.

[Wędrowiec.1984]

@Wiesław J.K. Dziękuję. :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wiersz jak rozumiem o emocjach, a te jak twierdzą naukowcy i nie tylko są najsilniejsze w okresie nastoletnim. Potem z wiekiem słabną. Zatem przeszłość zdecydowanie silniejsza od przyszłości w tym wypadku.

Odwrotnie jest z intelektem ten statystycznie rośnie z wiekiem. Do pewnego momentu rzecz jasna.

 

Wyjątkiem mogłoby być osoby bardzo silnie zaburzone psychicznie o upośledzonym odczuwaniu emocji w młodości, które potem udało się wyleczyć.

Bardzo rzadkie przypadki.

[Wędrowiec.1984]

@Rafael Marius Dziękuję. Tak, wiersz jest o emocjach i jest bardzo osobisty, jak pisałem wcześniej. Nie będę wchodził w szczegóły, ponieważ lubię, kiedy utwór posiada otoczkę tajemnicy.