Zgubieni w jesieni

[aniat.]

Zgubiliśmy się już dawno, gdzieś w tamtej jesieni.

Wiatr poszarpał liście na ścieżce naszej krętej.

Nie nam się szukać miły, po świecie szerokim,

Nie da się dokończyć miłości tak zaczętej.

 

Może to ty za mało dałeś mi czułości,

może to ja za bardzo bałam się kochania.

Wiatr w swym szalonym tańcu obdarł nas z nadziei

i porzucił przy drodze samotnych, w łachmanach.

 

A teraz idziemy przez życie jak żebracy.

Co raz każdy z nas prosi o kromkę bliskości.

Lecz myśmy się zgubili, mój miły już dawno,

już w nas nie odnajdziemy tej samej miłości.

[Marek.zak1]

Bardzo ładnie, a ta kromka bliskości robi wrażenie. Pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

bardzo ładnie - ja bym to jakoś urytmicznił

 

np:

tamta jesień już nas dawno zagubiła

wiatr zasłonił mnóstwem liści naszą ścieżkę

nie nam szukać nie odgrzewać to co było

niemożliwe by dokończyć co zaczęte

:))

[aniat.]

@Marek.zak1 Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Miłego dnia

@Jacek_Suchowicz też ładnie.

[any woll]

Ładnie, pozdrawiam.