Spowiedź przed lustrem

[Nieświt]

Drogi Pamiętniku,

czy przyniesiesz mi ukojenie?

Pragnę zacząć, by nie kończyć.

Zaczynam pisać, by nerwy uwolnić.

 

Tkwię w tym szaleństwie.

Kocham.

Cierpię.

Próbuję zrozumieć bezkres,

przytłaczający stres.

 

Gdy zniknę — oznajmię ci:

to był mój grzech.

Ten ciągły lęk.

 

Owszem, wiem, że masz żal.

Ale podsumuj swój wszelaki wkład.

Którą z moich wad karmiłeś?

 

Te wszystkie lata...

Szukanie rozwiązań?

A dziś stawiasz mnie nagiego,

bez szacunku,

w złym świetle wizerunku.

 

Źle mi patrzeć w lustro.

Kiedyś widziałem w sobie bóstwo.

Czas zmienił me odbicie w oszustwo.

 

Nienawidzę siebie.

Skłonny jestem do szaleństwa.

Uwagę przyciąga bestia.

Mroczna agresja.

Ciągnie mnie w dół,

tam, gdzie presja ma głos.

 

Coś się kończy.

Coś rodzi na nowo.

 

Przepraszam.

Zawsze byłem sobą. "Nieświt"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[violetta]

Pamiętniczek wszystko zniesie:)