Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zaklęcie

Alicja_Wysocka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

ciągle się pęta we mnie złudzenie
spotkam się jeszcze z oczarowaniem
zmówię się z wierszem na randkę w ciemno
na bardzo długo we mnie zostanie

 

będzie dotykał mojego serca
do wyobraźni zabierze myśli
ubierze w słowa nowe uczucia
w sny co nie mogły nigdy się przyśnić

 

niech odgaduje moje życzenia
niechaj się nie da nigdy zapomnieć
a będę tęsknić wiecznie obłędnie
więc tylko wierszem prawdę mi powiedz

 

 

21
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@lena2_ To miłe, dziękuję Lenko :)

@Domysły Monika Cieszę się. Moniko. Chciałam powiedzieć czego szukam

w wierszach, na co czekam W końcu teraz tak się porobiło, że fragment z gazety można upiąć w zwrotki albo kolumnę, żeby udawały wiersz.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
1
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

spotkasz się jeszcze z oczarowaniem

przecież przed tobą tysiące zdarzeń

wiersz z randki w ciemno już pozostanie

razem pójdziecie w krainę marzeń

 

otuli ciepło obłokiem uczuć

wręcz ukołysze miłym dotykiem

a ze słów stworzy balsam dla uszu

ukoi oczy błękitem ciszy

 

i ziści wszystkie życzenia skryte

spełni tęsknoty w skrzydłach motyli

przemieni całe obecne życie

bo drzwi do nieba troszkę uchyli

:)))

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
2
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Łukasz Jasiński

mam jedną zasadę co zwie się pierwsza

nie wyłaź z wersu nie wyłaź z wiersza

 

Dziękuję i pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję Waldemarze też czekam na zachwycenia,

niestety sama sobą nie potrafię się zachwycać mało kiedy jestem zadowolona

z siebie, bazgroły wrzucam do kosza

 

niestety kosz też

 powinien coś jeść

 

@Kamil Olszówka  dziękuję za reakcję :)

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dekaos Dondi
      Człowiek Świętoprawy

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Tekst można też czytać od końca, w sensie – całości zdań.        Ciężka aureola, jeszcze kilka sekund, pobujała lśnienie na falach, przyduszając go jeszcze bardziej, by sprawniej mógł utonąć. Tonący pogulgotał jeszcze deczko, pomachał rękami, pokazał środkowy palec swojej tożsamości i zaczął spływać w kierunku dna. Niestety. Pomimo wzmożonych chęci, nie dostał drugiej szansy odbicia.    Niby gdzie miał ów ratownik z dobrego serca, pobrudzić dłonie. Przecież woda przezroczysta jak kryształ, nie skłaniała ku temu. Tonący odpychał wybawiciela, ze słabnącym z każdym zachłyśnięciem, obrzydzeniem, gdyż podobno ów, był barwnie nieczysty. Chociaż zgodnie z informacją zawartą w plotce, chciał go uratować, bo w porę zauważył i popłynął z wyciągniętymi ku pomocy, rękami. Zatem nic dziwnego, iż utonięcie Świętoprawego w pobliskim jeziorze, wywołało zdziwiony szok oraz niedowierzanie.     Gdzieniegdzie ozdobiony podeptaną pychą, w której jęczały pogniecione, jedynie słuszne prawdy, był wisienką na dodającym otuchy torcie, gdzie każdy skonsumowany kawałek, stanowił nieskazitelny przykład do naśladowania. W jej lśniącym prześwitywaniu, połyskiwała szubienica z powieszoną pogardą. Wystawały z niej wyciśnięte przez pętlę – tudzież rozszarpane szponami miłości do bliźniego – strzępki sinego języczka.     Niektórzy nawet widzieli nad bezbarwną czapką, jaśniejącą aureolę. Szczególnie ściany inaczej odrapane oraz olane ciepłym moczem, przytulały wielokrotnością balsamicznych odbić. Co prawda, gdy wracał to miał problem, lecz echa kroków jego – pomimo przeciwności losu – koiły zbłąkane dusze. Stąpał ciężko, zawsze prawą stroną ulicy. Faktycznie. Mówiono o nim, że to chodzący wór cnót wszelakich
    • Dekaos Dondi
      Cmentarny Czas

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      @Wiesław J.K.–Dzięki:)–Tu także chodzi o to, kim był ten,  co tłumaczył zasady i co mógł przegapić, ów przybysz z pola, skoro na końcu, Księżyc oświetlał mu – niecałą drogę?:)–Pozdrawiam:)
    • hania kluseczka
      nigdy by mi się to nawet nie wyśniło

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      to był dzień w którym  zatrzymał się czas    dotykałeś najmniejszym palcem  mój podbródek    a potem stanąłeś w morzu  po pas  rozbawiony  i krzyczałeś do mnie    chodź chodź  te fale nas zakryją    zawołaj jeszcze raz  wiesz że zawsze  przyjdę    utopić się  z tobą 
    • Dekaos Dondi
      Kosmochaos

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      @Wiesław J.K.–Dzięki za :~))))))–Bardzo lubię pisać absurdalne teksty. Mają takową zaletę, że pełen luz, gdyż cokolwiek człek napisze, to i tak  pasuje do całości:)–Pozdrawiam:)
    • Marek.zak1
      Piękna żona

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @iwonaroma Jeden z moich znajomych taką miał. Zawodowo świetnie mu szło, ale to nie wystarczyło, bo popełnił samobójstwo.   Dobrej nocy. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...